Esas No: 2021/2591
Karar No: 2022/4975
Karar Tarihi: 16.06.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/2591 Esas 2022/4975 Karar Sayılı İlamı
Özet:
İş Bankası, davalı tarafından ödenmemiş kredi kartı borcu nedeniyle takibe başvurmuş ve davalı itiraz etmiştir. Mahkeme, yapılan takibin kısmen iptaline ve devamına karar vermiş, asıl alacağın 5464 sayılı Yasa'nın 26. maddesi gereğince %34,08 oranında faiz uygulanmasına hükmetmiştir. Temyiz istemleri incelenen kararda, davacı vekilinin temyiz istemi miktar yönünden reddedilmiş, davalı vekilinin temyiz istemi ise reddedilmiştir. Kararın dayandığı 5219 sayılı Kanun ve HUMK 427. maddesi ile Ek-Madde 4'ü ve 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesi de belirtilmiştir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Niksar Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 07.12.2020 tarih ve 2020/386 E. - 2020/419 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı ...Ş vekili ile davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Alacağını temlik eden davacı İş Bankası A.Ş vekili, banka ile davalı arasında kredi kartı sözleşmesi imzalandığını, kart borcunun ödenmediğini, davalıya ihtarname gönderildiğini, alacağın tahsili için başlatılan takibe itiraz edildiğini ileri sürerek itirazın iptaline, takibin devamına ve icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı taraf, kredi kartı borcunun yapılandırıldığını, kendisinin ve kefilinin ödemeler yaptığını, borcunun bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda,11/01/2012 takip tarihi itibariyle davalı borçlunun 2012/29 Esas sayılı takip dosyasında davacıya borcunun 12.479,93 TL ana para 216,23 TL işlemiş faiz ve 10,82 TL %5 BSMV olmak üzere 12.706,98 TL borçlu olduğunun, davacının gerek asıl alacak gerekse işlemiş faiz yönünden fazla taleplerinin yerinde olmadığının, asıl alacağın tahsil tarihine kadar 5464 sayılı Yasa uyarınca %34,08 oranında faiz uygulanmasının gerektiğinin 19/02/2018 tarihli raporda tespit edildiği,raporun usul ve yasaya uygun olduğu anlaşıldığından temlik eden Türkiye İş Bankasının davalıdan 13.962,03 TL Asıl Alacak, 247,40 TL işlemiş faiz toplamı 14.209,43 TL talep edebileceği, Asıl alacağın 5464 sayılı Yasa'nın 26. maddesi gereğince %34,08 oranında faiz uygulanmasına karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile Niksar İcra Müdürlüğü'nün 2012/29 Esas sayılı dosyasına yapılan itirazın kısmen iptali ile, takibin 12.479,93 TL asıl alacak, 216,23 TL işlemiş faiz toplamı 12.706,98 TL üzerinden devamına, asıl alacağın 5464 sayılı Yasa'nın 26. maddesi gereğince %34,08 oranında faiz uygulanmasına, takip sonrasında yapılan ödemenin BK 84 maddesi uyarınca öncelikle işlemiş faiz ve fer'ilerinden mahsup edilmesine, asıl alacak yargılama sonucunda belirlendiğinden ve likit olmadığından icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir
1- 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2020 yılı için 3.920,00 TL'dir. Davada reddedilen tutarın 3.520,40 TL olduğu ve yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince rapor alınarak hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve özellikle hükmün 19/02/2018 tarihli ek raporda belirlenen miktara göre tesis edilmesine, gerekçenin son fıkrasında asıl alacak ve işlemiş faiz toplam14.209,43 TL olarak yazılmasının maddi hataya dayanmasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, (2) nolu bente açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile yerel mahkeme kararının ONANMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacı ... Yönetim A.Ş.'ye iadesine, aşağıda yazılı bakiye 654,89 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 16/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.