MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Aybastı Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 11.09.2017 tarih ve 2016/132-2017/110 sayılı ek kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2005 yılından itibaren farklı tarihlerde tüketici kredisi kullanmış olduğunu ve bunun akabinde davalı banka tarafından kendisinden fahiş miktarlarda komisyon bedeli ve dosya masrafı adı altında para tahsil edildiğini, sözleşmede yer alsa dahi masraf adı altında yapılan tahsilatların haksız oluğunu ve genel işlem şartı niteliği taşıdığını ileri sürerek davalı bankanın dosya masrafı adı altında tahsil etmiş olduğu 13.069,35 TL tutarındaki bedelin ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faili ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının ticari kredi nedeniyle alınan masraf ve komisyonların iadesini isteyemeyeceğini, bankaların gördükleri hizmetin karşılığında ücret isteme hakkı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Dairemizin bozma ilamına uyan mahkemece, Türk Borçlar Kanunu"nun 96. maddesinde erken ödeme halinde kanunda veya sözleşmede yahut adet gereği bir durum söz konusu değilse sırf borcun erken ifa edilmesinin indirim gerekçesi olmayacağı düzenlendiği,dava konusu olayda ise yukarıda bahsedildiği gibi davacının talebinin herhangi bir indirim olmadığı, davacı zaten borcu normal vadesinde ödese idi davalı bankaya ödeyeceği faiz miktarını erken ödemede bankaya ... olacağı, burada banka tarafından ek olarak alınan bu ücretin de taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin 2.6.1 ve 2.7.1. maddelerinde düzenlendiği ve erken ödeme halinde faize ek olarak alınan bir bedel olduğu gerekçeleriyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Yerel mahkemenin 11.09.2017 günlü ek kararı ile süresinde yapılmayan temyiz başvurusunun reddine karar verilmiştir.
Bu kez ek karar süresinde davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, asıl kararın 14.08.2017 tarihinde tebliğine rağmen yasal temyiz süresi geçirildikten sonra 11.09.2017 tarihinde temyiz edilmiş bulunmasına göre, davalı vekilinin 11.09.2017 tarihli ek karara yönelik tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan temyiz isteminin reddine dair 11.09.2017 ek kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 04/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.