Esas No: 2020/17080
Karar No: 2022/13313
Karar Tarihi: 15.12.2022
Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/17080 Esas 2022/13313 Karar Sayılı İlamı
Özet:
İzmir 31. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet kararı verildiği ancak bu kararın usulsüz tebliğ edildiği için kesinleşmediği belirtildi. Sanığın yaptığı itirazın hüküm açıklanmasının geri bırakılmasına ve denetimli serbestlik tedbirine yönelik olduğu vurgulandı. Kararın durma niteliği taşıdığı, itiraz yasa yoluna tabi olduğu ve CMK'nın ilgili maddesi uyarınca dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına iadesine karar verildi. Bu kararın gerekçesi, Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi ve Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 22. maddesi hükümleri uyarınca tebliğatın usulüne uygun olarak yapılması gerektiği ancak yapılmadığıdır. Suç olarak ise kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma gösterilmiştir. Kanun maddeleri ise 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası ve 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesidir.
"İçtihat Metni"
Mahkeme : İZMİR 31. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine hükmün açıklanması suretiyle mahkûmiyet
Dosya incelendi
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen 09/10/2014 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararı ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının, MERNİS adresinde 31/10/2014 tarihinde Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine tebliğ edildiği ancak tebliğe ilişkin evrakta sanığın askerde olduğunun tespit edildiği, 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 14. maddesinin 1. fıkrası ve Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 22. maddesi hükümleri uyarınca tebligatın kıta komutanı ve kurum amiri gibi en yakın üste, usulüne uygun olarak tebliğ edilmesi gerekirken Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre yapılan gerekçeli karar tebligatının usulsüz olması nedeniyle kararın kesinleşmediği ve bu karara bağlı 25/12/2015 tarihli 2015/923 esas ve 2015/917 karar sayılı mahkûmiyet kararının hukuki değerden yoksun olduğu, sanığın yaptığı itirazın, 09/10/2014 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararı ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma suçundan dolayı, 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararlar "Durma" kararı niteliğinde olup itiraz yasa yoluna tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK'nın 264/2. maddesi uyarınca, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciine verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 15/12/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
