Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/12637 Esas 2015/2374 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 62, 50, 52. maddelerince mahkumiyet,

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
05/07/2012 gün ve 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle CMK"nın 324/4. maddesine eklenen "Devlete ait yargılama giderlerinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutarlardan az olması halinde, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilir" şeklindeki cümle ile 6183 sayılı Kanun"un 106. maddesine atıfta bulunulduğu, anılan maddede 20 Türk Lirasına kadar amme alacaklarının terkin olunabileceği hükmüne yer verildiği, incelemeye konu olayda yargılama giderlerinin 16 TL olup, Dairemizce bozma kararı verilmiş olması nedeniyle dosyanın mahaline gidiş-geliş ve tebligat giderleri de gözetildiğinde yargılama gideri miktarının 20 TL"yi geçmesi söz konusu olduğundan tebliğnamenin 3. bendindeki görüşe iştirak edilmemiştir.
1-Hüküm fıkrasının 1-d bendinde TCK"nın 50. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesine rağmen 1-e bendinde hapis cezası adli para cezasına çevrilerek hükmün karıştırılması,
2-235 promil alkollü sanığın aracıyla, kırmızı ışıkta duran bir araca arkadan çarpması şeklinde gerçekleşen olayda, mağdurun şikayetçi olmaması da nazara alınarak, adli sicil kaydı bulunmayan sanık hakkında sadece "yasal koşulları oluşmadığından" bahisle yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.