Esas No: 2021/3017
Karar No: 2022/5057
Karar Tarihi: 20.06.2022
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/3017 Esas 2022/5057 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacılar, davalı şirkete para vererek yatırımda bulunduklarını ancak paralarını geri alamadıklarını iddia ederek, ortaklık ilişkisinin bulunmadığının tespiti ve paralarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi, 7194 sayılı Kanunun 41. maddesi kapsamında dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar vermiştir. Davacılar, bu karara karşı temyiz etmişlerdir. Dosyadaki yazılara ve Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun ilgili maddelerine göre, davacıların temyiz itirazları yerinde değildir. Karar reddedilmiş, dosya birinci derece mahkemesine, kararın bir örneği Bölge Adliye Mahkemesi'ne gönderilmiştir. Temyiz ilam harcından 21,40 TL davacılardan alınacak ve duruşma vekalet ücreti, davalı şirkete verilerek davacılardan alınacaktır. İlgili kanun maddeleri: HMK'nın 370/1, 372, 373/3.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ
Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 28.03.2018 tarih ve 2017/200 E- 2018/220 K. sayılı kararın davacı vekili ile davalı şirket vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 22.02.2021 tarih ve 2020/1422 E- 2021/253 K. sayılı kararın duruşmalı olarak Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 13.06.2022 günü başkaca gelen olmadığı yoklama ile anlaşılıp hazır bulunan davacılar vekili Av. ... ile davalı ... Holding A.Ş. vekili Av. ... dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı tarafa para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek, taraflar arasında geçerli bir ortaklık ilişkisi bulunmadığının tespitine ve ödenen paranın davalılardan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi’nce, Dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın 7194 sayılı Kanunun 41. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, Bölge Adliye Mahkemesince HMK'nın 373/3. maddesi uyarınca uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacılar vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, takdir olunan 3.815,00 TL duruşma vekalet ücretinin davacılardan alınarak davalı şirkete verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacılardan alınmasına, 20/06/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.
