Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki olduğu 12 parsel sayılı taşınmazına, komşu parsel maliki davalının, ortak sınıra duvar yapmak, kanalizasyon borularını kırmak suretiyle müdahalede bulunduğunu, ayrıca davalıya ait taşınmazda bulunan fabrikadan çıkan toz ve talaşın insan ve çevre sağlığı açısından zararları bulunduğunu, taşınmazında değer kaybına neden olduğunu ileri sürüp, elatmanın önlenmesi ve yıkım isteğinde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.

                                                                -KARAR-

Dava, komşuluk hukukuna dayalı elatmanın önlenmesi ve yıkım isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden, toplanan delillerden; çekişme konusu 12 parsel sayılı taşınmazın kayden davacıya ait olduğu, buna komşu 2 parsel sayılı taşınmazın ise paylı mülkiyet üzeri olup, davalının bu taşınmazda paydaş olduğu anlaşılmaktadır.
İddianın ileri sürülüş biçimi ve içeriğine göre, taraflar arasındaki çekişmenin komşuluk hukukundan kaynaklandığı ve Türk Medeni Kanunun 737 ve devam eden hükümlerinin gözetilmesi suretiyle çözüme kavuşturulacağı açıktır.
Bilindiği gibi; çağdaş hukuk sistemlerindeki tanımıyla mülkiyet: geniş haklar, buna bağlı yetkiler ile birlikte bazı ödevlerin oluşturduğu bir hukuksal kurumdur. Başka bir söyleyişle mülkiyet, tanıdığı geniş hak ve yetkilerin yanında bazı ödevlerde yükleyen bir ayni haktır. Medeni Kanunun 683. maddesinde "Bir şeye malik olan kimse hukuk düzeninin sınırları içinde, o şey üzerinde dilediği gibi kullanma, yararlanma ve tasarrufta bulunma yetkisine sahiptir." hükmü getirilmek suretiyle mülkiyet hakkının kanunla kısıtlanabileceğine işaret olunmuştur. Bu doğrultuda olmak üzere, taşınmaz malikini komşusuna zarar verebilecek her türlü taşkınlıklardan kaçınmakla yükümlü kılan aynı kanunun 737. maddesi, komşuluk ilişkilerinden doğan zorunlu çıkar çatışmalarını düzenlemiş, bir arada yaşamak durumunda olan, komşu taşınmaz maliklerinin ekonomik, sosyal çıkarlarını dengede tutabilmek için onlara katlanma ve kaçınma ödevleri yüklemiştir.O halde, bir toplumda birlikte yaşama olanağı sağlayan insancıl, gerçekçi, zorunlu temel hukuk kuralına göre, hakim; somut olayın özelliğini, taşınmazların konumlarını, kullanma amaçlarını, niteliklerini, yöresel örf ve adetleri, toplumun doğal ihtiyaç ve gerçeklerini gözönünde bulundurarak, komşuların birbirlerine göstermekle yükümlü oldukları olağan katlanma ve hoşgörü sınırını aşan bir taşkınlığın bulunup bulunmadığını saptama,zararı giderici önlemlerden en uygununu bulma, kaçınılmaz müdahaleleri yapmak suretiyle özverileri denkleştirme durumundadır.
Bunun içinde zararın niteliği, kapsamı ve ne surette giderileceği yönünde tarafların tüm delilleri toplandıktan, gerektiğinde yerinde keşif yapıldıktan sonra uzman bilirkişilerden bilim ve tekniğe uygun gerekçeli rapor alınması zorunludur.
Somut olaya gelince; dava açılmadan önce yaptırılan tespit dosyasında elde edilen bilirkişi raporlarında davacının komşuluk hukukundan kaynaklanan zararının bulunduğu bildirilirken yargılama aşamasında temin edilen bilirkişi raporunda zararın olup olmadığı konusunda bir açıklık bulunmamaktadır.
O halde, raporlar arasındaki çelişki giderilmeden, zarar tespit edilmeden ve varsa tespit edilecek zararın ne şekilde giderileceği konusunda önlemleri duraksamaya yer bırakmayacak şekilde saptanması gerekirken, elde edilen raporlarda bu hususlara yer verilmediği görülmektedir.
Öyle ise, yetersiz ve elverişli olmayan bilirkişi raporunun hükme esas alınması doğru değildir.
Davacının temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden dolayı HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 17.01.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.