MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haksız şekilde işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporlarına göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı ve miktarı hususuna ilişkindir.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davalı iş yerinde makine operatörü olarak çalışan davacı, yazın 08.00- 17.00, kışın 07.30- 16.30 saatleri arasında çalıştığını, fazla çalışma yapıldığı takdirde yaz dönemi saat 17.00’den 23.00’e kadar; kış dönemi ise 16.30’dan 22.30’a kadar çalışma yaptığını, haftada en az 3 defa fazla çalışma yapıldığını, fazla çalışma yapıldığında ortalama 6 saat fazla çalışıldığını iddia etmektedir. Davalı yan ise, iş yerinde 08.00- 16.30 saatleri arasında çalışıldığını, 1 saat ara dinlenme süresinin bulunduğunu, çok nadir de olsa fazla çalışma yapıldığını, bunun da en fazla 2 saat civarında olduğunu, davacının ayda ortalama 3- 4 gün fazla çalışmasının bulunup bunun da karşılığı ücretlerin ödendiğini savunmuştur. Dosyaya iş yeri çalışma düzenini gösteren kayıtlar sunulmamıştır.
Mahkemece, bilirkişi raporundaki tespitlere göre çeşitli yıl ve aylarda fazla çalışma ücretlerinin ödendiğinin anlaşıldığı, bunun dışında fazla çalışma yapıldığının ispatlanamadığı gerekçesiyle fazla çalışma ücret alacağı isteminin reddine karar verilmiştir. Anılan bilirkişi raporunda, dinlenen tanık beyanlarından davacının iş yerinde fazla çalışma yapıldığının belirtilmesi üzerine takdir mahkemeye bırakılarak haftada 3 gün ve günde 3 saat üzerinden haftalık 9 saat fazla çalışma yaptığı kabulü ihtimaline istinaden, imzalı bordrolardaki fazla çalışma ücret tahakkuku bulunan 2009 yılı Ocak ve Aralık, 2010 yılı Mart, Temmuz, Ağustos, 2011 yılı Temmuz ve 2012 yılı Şubat ayları dışlanmak suretiyle seçenekli olarak hesaplama yapıldığı da görülmektedir. Dinlenen davacı tanıklarından birinin davacının mesai saatlerinin 08.00- 17.00 arası olup bazen 2 ila 4 gün 17.00- 23.00 saatleri arasında fazla çalışma yaptığını belirttiği, bir diğerinin davacının 07.30- 16.30 arasında çalışmakla birlikte iş yoğunluğuna göre ortalama 5 gün 16.30- 22.30 arasında fazla çalışma yaptığını, bir diğer davacı tanığının ise vardiya saatlerinin 08.00-17.00 ve 23.00- 08.00 saatleri olmakla beraber davacının 17.00- 23.00 saatleri arasında aylık 8 ila 10 gün fazla çalışma yaptığını dile getirdiği; davalı tanıklarından birinin davacının 08.00- 17.00 saatleri arasında çalıştığını, ancak haftada 2 veya 3 kez saat 22.00’ye kadar kaldığının olduğunu, bir diğerinin rulo bölümünde 08.00- 17.00 ve 23.00- 08.00 saatleri arasında iki vardiya sisteminin olduğunu, davacının haftada iki gün 3 ila 5 saat arasında fazla çalışma yaptığını, bir diğer davalı tanığının ise 08.00- 17.00, 14.00- 23.00 ve 23.00- 08.00 saatleri arasında üç vardiyanın mevcut olduğunu, davacının haftada iki günden fazla fazla çalışma yapmadığını ve fazla çalışma süresinin ortalama 5 saat olduğunu ifade edildiği görülmektedir. Bu itibarla, davacının fazla çalışma iddiasını davalı tanık anlatımları ile dahi kanıtladığı anlaşılmakla, mahkemece fazla çalışma ücret alacağı isteğinin bilirkişi raporundaki hesaplama doğrultusunda kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı gerekçeyle reddi yönünde hüküm tesisi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 29.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.