Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/12380 Esas 2016/15186 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 01.10.2011-31.12.2012 tarihleri arasında mühendis olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haklı neden olmaksızın işverence feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma alacaklarını istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı ...; davacının hizmet alımı yapılan ortak girişim işçisi olduğunu, alacaklarından sorumlu olmadıklarını, iş sözleşmesinin süresi bitiminde sona erdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili ise; davacının belirli süreli iş sözleşmesi ile çalıştığını, süre bitiminde iş sözleşmesinin kendiğilinden sona erdiğini fazla çalışma yapılmadığını beş gün 08-17 arası ve Cumartesi 09-14 arası çalışma yapıldığı günde bir saat öğlen yemek ve onbeş dk. iki kez çay molası olmak üzere birbuçuk saat ara verildiğini fazla mesai alacağı bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesinin haklı bir neden olmaksızın davalı tarafından sona erdirildiği, diğer taleplerine ilişkin alacakları da olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı her iki davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık, davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde mesaisinin haftanın altı günü 08.00-17.00 arası olduğunu ancak 19.00"a kadar çalışmasının devam ettiğini iddia etmiştir. Davalı şirket ise mesainin hafta içi 08.00-17.00 arası Cumartesi ise 09.00-14.00 arasında olduğunu birbuçuk saat ara dinlenme yapıldığını savunmaktadır. Yargılama sırasında dinlenen davacı tanıkları mesainin haftanın altı günü 08.00-17.00 arasında olduğunu; tanıklardan biri verilen işin durumuna göre bazen daha geç ayrıldıklarını ve 19.00"a kadar kaldıklarını, diğeri ise işin durumuna göre günde iki saat kadar fazla mesai yapıldığını beyan etmiştir. Davacının yaptığı işin niteliği, tanık beyanları, tüm dosya kapsamı birlikte dikkate alındığında, mesai saatlerinin 08.00-17.00 arası olduğu, davacının 17.00"den sonraki çalışmalarının istisnai ve arızi olduğu bu çalışmanın genelleştirilmek sureti ile fazla mesai hesaplanması isabetsizdir. Bu sebeple, davacının haftanın altı günü 08.00-17.00 arası dokuz saatten bir saat ara dinlenme düşülerek haftalık üç saat fazla çalışma yaptığının kabulü dosya içeriğine daha uygun düşecektir. Mahkemece bu kabul doğrultusunda fazla çalışma alacağı hesaplanmalı ve hesaplanan miktardan uygun oranda bir indirim yapıldıktan sonra alacak hüküm altına alınmalıdır. Kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 26.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.