Hakaret-Kasten yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2010/16127 Esas 2012/7657 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2010/16127
Karar No: 2012/7657
Karar Tarihi: 28.03.2012

Hakaret-Kasten yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2010/16127 Esas 2012/7657 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Düziçi Sulh Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık bir kişi hakaret ve kasten yaralama suçlamalarıyla yargılanmıştır. Mahkeme, küfürlü konuştuğunu doğrulayan tanığın dinlenmediği ve yetersiz gerekçelerle mahkumiyet hükmü kurulduğu gerekçesiyle kararı bozmuştur. Ayrıca, sanığın savunmasında mağdurun hayvanlarına zarar vermesi nedeniyle tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmamıştır. Kanun maddeleri olarak, hakaret suçlamasında Türk Ceza Kanunu'nun 125. maddesi, kasten yaralama suçlamasında ise 86. madde uygulanmıştır.

2. Ceza Dairesi 2010/16127 E. , 2012/7657 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 2 - 2008/202843
MAHKEMESİ : Düziçi Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 12/02/2008
NUMARASI : 2007/250 (E) ve 2008/40 (K)
SUÇ : Hakaret-Kasten yaralama

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Soruşturma evresindeki ifadesinde sanığın küfürlü konuştuğunu doğrulayan ve 18/12/2007 tarihli duruşmada tanık sıfatıyla çağrılmasına karar verildiği halde, duruşmaya katılmadığı anlaşılan olayın tek görgü tanığı O.. T.."ın yargılama sırasında dinlenmediği gibi sanığın da atılı suçu kabul etmemesi karşısında; hakaret suçunun sübutuna ilişkin delillerin nelerden ibaret olduğu tartışılıp açıklanmadan, yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
2-Kabule göre de; Sanığın aşamalarda değişmeyen savunmalarında, mağdurun hayvanlarını kendisine ait anız dolu tarlaya sokmak suretiyle zarar verdiğini belirtmesi karşısında, sanık yararına tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun karar yerinde tartışılmaması,
Bozmayı gerektirmiş sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 28/03/2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.