Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/1761 Esas 2020/1550 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/1761
Karar No: 2020/1550
Karar Tarihi: 05.03.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2017/1761 Esas 2020/1550 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı şirketin iflasına karar verilmesini talep eden davacı vekili, mahkemenin yetkisiz olduğunu belirten davalı vekilinin itirazına karşı çıkmıştır. Mahkeme, şirketin son adresinin Antalya ili olduğunu ve mahkemenin yetkisiz olduğunu belirterek davanın reddine karar vermiştir. Davacı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusu da reddedilmiştir. Temyiz incelemesi sonucunda, mahkemenin kararı dayandığı delillerin doğru olduğu ve davacı vekilinin itirazlarının reddedilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Kanun maddeleri olarak İcra ve İflas Kanunu'nun ilgili maddeleri uygulanmıştır.

23. Hukuk Dairesi 2017/1761 E. , 2020/1550 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki iflas davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın usulden reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, davalı hakkında yapılan takibin kesinleştiğini, alacağın tahsili için yapılan girişimlerin sonuçsuz kaldığını, davalı şirketin borca batık olduğunu ileri sürerek davalı şirketin iflasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, yetki itirazında bulunmuş ve davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davalı şirketin en son adresinin Antalya ili olduğu, şirket kaydının da 16.11.2012 yılında yapıldığı, iflas davalarında münhasıran şirket muamele merkezi mahkemesinin yetkili olduğu gerekçesi ile mahkemenin yetkisizliğine karar verilmiş, verilen kararın davacı vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulması üzerine Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi, davacının istinaf başvurusunun esastan reddine karar vermiştir.
Kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına 05.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.