MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, duruşmalı olarak incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle; daha önceden belirlenen, 04.07.2017 tarihli duruşma günü için yapılan tebligat üzerine; temyiz eden davalı ve vekili gelmedi. Karşı taraf davacı vekilleri Av.... ile Av... geldi. Açık duruşmaya başlandı ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlenildikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için saat 14.00"e bırakılması uygun görüldüğünden, belli saatte dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, mülkiyeti davalıya ait 6087 m² taşınmaz üzerine yap-işlet-devret modeli ile akaryakıt istasyonu tesis edilip işletilmek üzere davalı ile dava dışı.... AŞ arasında 21/10/1993 tarihli işletme sözleşmesi yapıldığını, arsanın 2.870 m² kısmına çöp aktarma istasyonu inşa edilmesi üzerine kiralanan yerin 3.217 m² alanı kapsadığı varsayılarak aylık kira bedelinin 20.000 USD olarak belirlendiğini,.... AŞ"nin kira sözleşmesi ile elde ettiği haklarını 05/07/2006 tarihinde tüm yükümlülükleri ve hakları ile beraber müvekkiline devrettiğini, ve davalı ile müvekkili arasında 05/07/2006 başlangıç tarihli, aylık 32.580 USD bedelli kira sözleşmesi düzenlendiğini, bu kira sözleşmesini müvekkilinin her türlü dava hakları saklı kalmak kaydıyla ihtirazi kayıt ile imzaladığını, müvekkiline kiralanan 1643 ada 45 (yeni 59) parselde kayıtlı 6.087 m² arsadan, Vakıflar İdaresine ait olduğu anlaşılan 417 parsel sayılı arsanın 1.100 m² kısmı için geriye dönük 5 yıllık ecrimisil ödendiği ve 08/01/2004 tarihinden itibaren de kira sözleşmesi düzenlendiği, yine 6.087 m² arsada kamulaştırma yapıldığı, 2004/96 D.İş sayılı dosyada kiralanan yerin 1.255 m² alanlı olduğunun tespit edildiğini, kira bedelinin tenzili istemiyle açılan davada 05/07/2006 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere aylık kira bedelinin 12.710 USD olarak tespitine karar verildiğini ve kararın kesinleştiğini, fazla ödenen kira bedellerinin iadesi için yapılan takibe haksız olarak itiraz edildiğini, müvekkili tarafından fazla ödenmiş 13/05/2000-05/08/2006 tarihleri arasında kalan kira bedellerinin müvekkiline ödenmesi gerektiğini belirterek itirazın iptaline karar verilmesini talep etmiştir.

Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile, davalının İstanbul 6.İcra Müdürlüğünün 2010/20199 sayılı takip dosyasında 1.860.751,57 USD alacağın 1.786.106,50 USD sine yapmış olduğu itirazın iptaline, takibin 1.196.437,59 USD asıl alacak, 589.668,91 USD işlemiş faiz olmak üzere toplam 1.786.106,50 USD üzerinden devamına, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, tarafların sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Taraflar arasında 05/07/2006 başlangıç tarihli kira sözleşmesi konusunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Aynı taşınmaz hakkında davalı ile dava dışı.... AŞ ile 21/10/1993 tarihli sözleşme düzenlendiği, dava dışı kiracının alacağını davacıya temlik ettiği anlaşılmaktadır. 21/10/1993 tarihli sözleşmeye konu 6.087 m² taşınmazda, çöp istasyonu inşa edilmesi nedeniyle alanın 3.217 m² kaldığı belirtilerek 07/03/1996 tarihli encümen kararı ile kira bedeli yeniden belirlenmiş, taraflar arasında düzenlenen kira sözleşmesinde de kiralananın 3.217 m² olduğu belirtilmiştir. Davacı kiracı tarafından, kira bedelinin indirilmesi istemiyle İstanbul 8. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2007/97 Esas sayılı davada, 59 parselde akaryakıt istasyonunun kullandığı alanın 1.255 m² olduğu belirlenerek sözleşmenin başlangıç tarihi 05/07/2006 tarihinden geçerli olmak üzere aylık kira bedelinin 12.710 USD olarak tespitine karar verilmiş, hüküm kesinleşmiştir.
Kiralanan akaryakıt istasyonu, davalıya ait 1643 ada 59 parsel ile dava dışı Vakıflar Genel Müdürlüğü"ne ait 2070 ada 419 parsel sayılı taşınmazlara tekabül etmektedir. Davacı tarafından, dava dışı Vakıflar Genel Müdürlüğüne ecrimisil ödenmek zorunda kalındığı ve bu kısım için 08/01/2004 başlangıç tarihli kira sözleşmesi düzenlendiği anlaşılmaktadır. Kiraya verenin sözleşmeye konu şeyin maliki olması zorunlu değildir. Kira sözleşmesi feshedilmediği veya sözleşmenin iptali davası açılmadığı sürece geçerlidir. Ancak bir üçüncü kişinin kiralanan üzerinde, kiracının hakkıyla bağdaşmayan bir hak ileri sürmesi durumunda kiraya veren, söz konusu hukuki ayıbı gidermek ve kiracının bu yüzden uğradığı zararları tazmin ile yükümlüdür. Kiraya verenin zapta karşı tekeffül borcu 6098 sayılı TBK.’nun 309. (BK. 253.) maddesinde düzenlenmiştir. Kiraya veren kiralananı her türlü maddi ve hukuki ayıptan ari olarak kiracının kullanımına sunmak ve kira müddetince bu hali ile muhafaza etmekle yükümlüdür. Üçüncü kişinin aynî bir hakka dayalı olarak kiralanan üzerinde ileri sürdüğü talepler davalı kiralayanın tekeffülü altındadır. Davacı kiracının, davalının mülkiyetinde olmayan kısım için ödemek durumunda kaldığı ecrimisil ve kira bedellerinin de bu kapsamda değerlendirilmesi zorunludur. Bu nedenle Mahkemece, kira sözleşmesi ile aynı döneme rastlayan, dava dışı malike ödenen ecrimisil ve kira ödelemeleri saptanarak, bu miktar ödenen kiradan düşükse bu bedelden, üçüncü kişiye ödenen kira ve ecrimisil bedeli ödenen kiradan fazla ise ödenen kira miktarında davalının sorumlu olduğu gözetilerek karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte açıklanan nedenlerle hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440.maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 04.07..2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.