Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8125 Esas 2020/164 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2019/8125
Karar No: 2020/164

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2019/8125 Esas 2020/164 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bursa Bölge Adliye Mahkemesi'nin 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen 2019/8125 E. ve 2020/164 K. sayılı kararda, taraflar arasında yapılan boşanma davasında davalı-karşı davacı kadının uğradığı maddi ve manevi zararlar yönünden takdir edilen tazminatın yetersiz olduğu belirtilmiştir. Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri dikkate alınarak daha uygun miktarda tazminat takdiri yapılması gerektiği ifade edilmiştir. Temyiz edilen kararın bu sebeple BOZULMASINA karar verilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: Türk Medeni Kanunu madde 174/1 ve 174/2, Türk Borçlar Kanunu madde 50 ve 51.

2. Hukuk Dairesi 2019/8125 E. , 2020/164 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından tamamına yönelik olarak; davalı-karşı davacı kadın tarafından ise tazminatların miktarları yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı erkeğin tüm, davalı-karşı davacı kadının ise aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davalı-karşı davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden Hüseyin"e yükletilmesine, peşin alınan harcın mahsubuna 218.50 TL temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatıran Medine"ye geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 15.01.2020 (Çrş.)