Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : 562,87 TL maddi ve 1.500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 11.11.2011 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçla ilgili olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına kararı verildiğini belirterek 466 sayılı Kanun gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, incelenen dosya kapsamına göre; davacı vekili ve davalı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacının .... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2003/903 Esas – 2008/214 Karar sayılı ceza dava dosyasında 16.02.2003 – 29.05.2003 tarihleri arasında 102 gün süreyle tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda 26.06.2008 tarihinde davacı hakkında suçu ve suçluyu övme suçundan 25 gün hapis cezasına hükmedildiği ve verilen bu ceza ile ilgili olarak CMK’nın 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu aşamadaki hükmün davacı bakımından herhangi bir sonuç doğurmadığı, ancak davacı bakımından dayanak mahkeme hükmünde belirtilen 5 yıllık deneme süresi sonunda davanın düşmesi veya hükmün açıklanması halinde tazminat davasının şartlarının değerlendirilmesinin mümkün olduğu gözetilip davanın reddine karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ve yetersiz değerlendirme ile yazılı şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kabule göre de;
Kısa karar ve hüküm fıkrasında davacı lehine 1.500 TL manevi tazminata hükmedildiğinin belirtilmiş olmasına rağmen, hükmün gerekçe kısmında 150 TL manevi tazminata hükmedildiğinin belirtilmesi suretiyle gerekçe ile hüküm arasında çelişkiye neden olunması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekili ve davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.