Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacıların tazminat taleplerinin reddine ilişkin hükümler, davacılar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
01.10.2013 olan karar tarihinin gerekçeli karar başlığında 17.04.2013 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazım yanlışlığı kabul edilmiş, davalı ... yararına karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesine göre 2.640 TL maktu vekalet ücretine davacı sayısınca sekiz kez hükmedilmesi gerekirken, bir kez hükmedilmesi temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Dava, 466 sayılı Kanun hükümlerine dayalı tazminat istemine ilişkin olup; Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih ve 2009/256 esas ve 2010/57 sayılı kararında, 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki üç aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih ve 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak kesinleşen beraat kararından davacının haberdar olmasının arandığı, ancak adı geçen kararda tazminat davasının ne zamana kadar açılması gerektiğine dair bir açıklama bulunmamakla birlikte hiçbir hakkın sonsuza dek dava konusu yapılamayacağı, özel hukuk kapsamında değerlendirilmesi gereken bu talebin de makul bir süre içinde dava konusu edilmesi gerektiği ve dairemizce benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 06.05.2014 tarih, 2014/141 esas, 2014/229 sayılı kararında da belirtildiği üzere beraat veya kovuşturmaya yer olmadığına dair kararların Yazı İşleri Yönetmeliğine göre süresinde tebliğ edilip kesinleşme tarihinden itibaren her halükarda 10 yıl, kesinleşmiş kararların tebliğinden itibaren ise 3 ay içinde tazminat davalarının açılması gerektiği ve dava süresi açısından Borçlar Kanununun 60. maddesindeki sürenin kabulü ile her koşulda davanın 10 yıllık süre içinde açılması gerektiği kabul edilmekle kanun dışı yakalanan veya tutuklananlar hakkında beraat hükmünün verilmesinden itibaren 10 yıl dolduktan sonra 466 sayılı Kanuna göre tazminat istenemeyeceği bu kapsamda, incelemeye konu olan tazminat davasına dayanak teşkil eden .... 1 nolu Devlet Güvenlik Mahkemesinin 1994/665 Esas – 1996/73 Karar sayılı dosyasının incelenmesinde; dosya içerisinde kesinleşme şerhi bulunmamakta ise de, sanıkların (davacıların) ve müdafiilerinin yokluğunda 14.03.1996 tarihinde verilen kararının 16.05.1996 tarihinde sanıkların (davacıların) müdafiine tebliğ edildiği dikkate alındığında, kararın 24.05.1996 tarihinde kesinleştiğinin kabulünün gerektiği, tazminat davasının ise davacılar ..., .., ..., ... yönünden 06.11.2012, .... mirasçıları yönündem 28.12.2012, davacı ... Yönünden 16.01.2013, davacı ... yönünden 11.03.2013 ve davacı ... yönünden ise 24.04.2013 tarihinde, 10 yıl dolduktan sonra açıldığının anlaşılması karşısında, süresinde açılmayan davanın reddine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla,
Yapılan incelemeye, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre davacılar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davalı ... lehine hükmolunan vekalet ücretinin davacılardan eşit olarak tahsili yerine müteselsilen tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacılar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 2 numaralı bendindeki ""müteselsilen"" ibaresinin çıkarılarak yerine ""eşit olarak"" ibaresinin yazılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.