Hakaret - Kasten yaralama - Tehdit - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2010/16492 Esas 2012/7374 Karar Sayılı İlamı

Tebliğname No : 4 - 2008/140830
MAHKEMESİ : Ordu 1. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 06/03/2008
NUMARASI : 2006/415 (E) ve 2008/124 (K)
SUÇ : Hakaret, Kasten yaralama, Tehdit

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Yakınanın temyiz isteminin incelenmesinde;
Yakınanın temyiz isteminin, sanık hakkında tehdit suçundan kurulan beraat hükmü ile hakaret suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
Yakınan İ.. D..’ın 21.12.2006 tarihli oturumda sanıktan şikayetçi olduğunu, davaya katılmak istemediğini belirtmesi karşısında; katılan sıfatını almayan yakınanın hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından, temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317.maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık müdafiinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.02.2009 tarih ve 2008/11-250 esas, 2009/13 karar sayılı kararında kabul edildiği gibi, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde nazara alınacak zararın maddi zarar olduğu, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği, dosya içerisindeki bilgi ve belgelere göre katılanın hakaret ve kasten yaralama suçlarından doğan maddi bir zararının da bulunmadığı, daha önce kasıtlı suçtan mahkumiyeti olmayan, hükmolunan cezaların tür ve süresi itibariyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel bir durumunun bulunmadığı anlaşılan sanığın, kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususundaki kanaat ile hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağının değerlendirilmesi gerekirken, herhangi bir yasal gerekçe gösterilmeden sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 26.03.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.