MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın müştekinin evinin camlarını kırmasından kaynaklanan zararı giderdiğini söylemesi üzerine bu husus müştekiden sorulmadan 03/06/2010 tarihli 2009/1025 E., 2010/495 K. sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararda zararın soruşturma aşamasında giderildiğinden bahisle TCK’nın 168/1. maddesinin uygulandığı, sanığın deneme süresi içerisinde kasıtlı suç işlemesi nedeniyle hükmün açıklanmasına dair 27/11/2014 tarihli, 2014/490 E., 2014/529 K. sayılı kararının Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 12/02/2018 tarihli, 2017/23029 E., 2018/1365 K. sayılı kararı ile bozulması üzerine müştekinin alınan 30/04/2018 tarihli beyanında olay nedeni ile 100 TL zararının bulunduğunu, bu zararının giderilmediğini söylediğinin anlaşılması karşısında, zararı gidermediği anlaşılan sanık hakkında etkin pişmanlık hükümleri uygulanmak suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK’nın 62. maddesinin uygulanması esnasında uygulama maddesinin TCK’nın 62/1. maddesi yerine 62. maddesi olarak gösterilmesi mahallinde ilavesi mümkün eksiklik olarak değerlendirilmiştir.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 10/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.