Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; kayden davacıya ait bağımsız bölümlerin bulunduğu işhanının kapısının haklı ve geçerli bir neden olmaksızın mühürlenerek davacının TMK nun 683 ve T.C. Anayasasının 35. maddelerinden kaynaklanan mülkiyet hakkını kullanamaz durumunun yaratıldığı mahkemece benimsenmek suretiyle elatmanın önlenmesine ve belirlenen ecrimisile istekle bağlı kalınarak karar verilmiş olmasında kural olarak bir isabetsizlik yoktur.
Ancak, dava dilekçesinde istenilen ecrimisil miktarı belirtilerek bunun üzerinden harç alınması doğru ise de, davada elatmanın önlenmesi de istenildiği halde, elatılan yer için bir değer gösterilmemiştir.
Hemen belirtilmelidir ki; elatmanın önlenmesi isteği dava konusu taşınmazın aynına ilişkin  olup, Harçlar Yasası uyarınca nispi harca tabidir. Oysa, mahkemece elatılan yerin değeri keşfen belirlenmemiş ve harç ikmali yapılmaksızın bu istek bakımından da dava kabul edilmiştir.
Bilindiği üzere, 492 Sayılı Harçlar Yasasının 30 ve 32. maddeleri hükümleri gereğince harç ikmali yapılmadan davaya devam edilemeyeceği tartışmasızdır. Esasen, hükümle birlikte takdir ve tayin edilecek avukatlık ücretinin de harcı ikmal edilen değer gözetilerek belirleneceği kuşkusuzdur.
Öyleyse, elatmanın önlenmesi isteği bakımından harç ikmal edilmeden kabul kararı verilmesinin doğru olduğu söylenemez. Nevarki, eksiğin tamamlanması yoluyla getirtilen belgelerden, karardan sonra mühür sökülerek elatma olgusuna son verildiği ve taşınmazın malikine teslim edildiği görülmektedir. Buna göre, elatmanın önlenmesi bakımından davanın konusuz kalacağı gözetilerek bir hüküm kurulmak üzere karar bozulmalıdır.
Öte yandan, ecrimisilin 7.11.2007 tarihinden itibaren hesaplanmasında bir usulsüzlük yok ise de, faizin bu tarihten önceki süreyi de kapsar şekilde hüküm altına alınması isabetsizdir.
Hal böyle olunca, yukarıda açıklanan hususlar doğrultusunda bir karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu üzere hüküm kurulması doğru değildir.
Davalının temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün belirtilen nedenlerle, H.U.M.K.’nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, 8.7.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.