Borçlunun ödeme şartını ihlal suçundan sanık ...’nın, 2004 sayılı İcra ve İflâs Kanunu’nun 340. maddesi uyarınca 3 aya kadar tazyik hapsi ile cezalandırılmasına dair Tarsus İcra Ceza Mahkemesinin 21/12/2016 tarihli ve 2016/263 esas, 2016/299 sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile anılan kararın kaldırılmasına ilişkin Tarsus 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bila tarihli ve 2017/16 değişik iş sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 03/07/2017 gün ve 94660652-105-33-5083-2017-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/07/2017 gün ve KYB.2017/42251 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, 2004 sayılı Kanun"un 340. maddesi gereğince taahhüdü ihlal suçunun oluşması için taahhüt tutanağında toplam borç miktarının, işleyen ve işleyecek faizin, vekâlet ücreti, icra harç ve giderlerinin birlikte belirlenerek borçlunun taahhüdüne esas olan miktarın açıkça gösterilmesi gerektiğinden, 06/07/2015 tarihli taahhütnamede dosya kapak hesabına göre, taahhüt tarihi olan 06/07/2015 tarihine kadar işlemiş faiz olarak 1.585,79 Türk lirasına yer verilmesine karşın, taahhüt tarihinden son taksit tarihi olan 05/06/2017 tarihine kadar işleyecek faiz miktarına yer verilmediği gibi, alacaklının son ödeme tarihine kadar işleyecek faizden açıkça feragat ettiğine ilişkin beyanının da bulunmadığı, bu kapsamda alacaklı vekilinin “borçlu borcunu düzenli öder ise 6.000,00 Türk Lirası dışındaki alacaklarımızdan feragat ederiz” şeklindeki beyanının şarta bağlı olmasından dolayı ödenecek borç miktarı konusunda belirsizlik doğurduğu, bu haliyle taahhüdün geçerli olmadığı anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun unsurlarının oluşmaması nedeniyle merciince itirazın kabulüne yönelik verilen karar değişik gerekçelerle sonucu bakımından doğru bulunmakla birlikte, 2004 sayılı Kanun’un 353/2. maddesinde yer alan “İcra mahkemesinin bu Bapta yer alan suçlardan dolayı verdiği hükümlerle ilgili olarak 04.12.2004 tarihli ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun kanun yollarına ilişkin hükümleri uygulanır.” şeklindeki amir hükmü gereğince, itiraz kanun yolu başvurusu sonucunda merciince itirazın kabulüne karar verilmesi halinde 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 271/2. maddesi hükmü doğrultusunda itirazın konusu hakkında da bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Tarsus 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bila tarihli ve 2017/16 değişik iş sayılı kararının CMK’nın 309/4-d. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde mahkemesince yapılmasına, 13/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.