Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/5463 Esas 2016/6722 Karar Sayılı İlamı

... Başkanlığı adına Av. ... ile davalı ... vasisi ... arasındaki dava hakkında...Asliye Hukuk (İş) Mahkemesinden verilen 02.10.2012 günlü ve 2010/661-2012/421 sayılı hükmün, davalı vasisi tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
1-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 336/3. maddesi uyarınca kanun yollarına başvuru sırasında adli yardım talebi, bölge adliye mahkemesine veya Yargıtay’a yapılır. Aynı Kanunun 448. maddesi uyarınca bu Kanun hükümleri, tamamlanmış işlemleri etkilememek kaydıyla derhal uygulanır. 336/3. maddesi, bu Kanunun yargı yolu ve göreve ilişkin hükümlerinden olmadığından, geçici 1. madde kapsamında da değildir. Dolayısıyla anılan davalının temyiz aşamasındaki adli yardım talebi hakkında karar vermeye yetkili mercii, temyiz incelemesi yapmakla görevli bulunan Dairemizdir. (HGK 2011/19-54 E.,2011/315 K., 10 HD 2013/13339 E., 2014/3487 K.)
Bu çerçevede davalının adli yardım talebi ile ilgili olarak yapılan incelemede, Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 335 vd. maddeleri uyarınca, adli yardım talebinde bulunan ..."nın, vasisi bulunduğu davalının kendisiyle ailesini geçindirmek bakımından önemli bir zarurete düşürmeksizin davanın gerektirdiği giderleri ödemekten kısmen veya tamamen aciz içinde bulunduğunu (fakirlik şartı) ve davasında veya savunmasında haklı olduğunu (haklı olma şartı) ispat etmesi gerekir. Aynı Kanunun 336/2. maddesine göre de talepte bulunan kişi, iddiasını dayandırdığı delilleri ve yargılama giderlerini karşılayabilecek durumda olmadığını gösteren mali durumuna ilişkin belgeleri mahkemeye sunmak zorundadır. Somut uyuşmazlıkta ise davacı tarafından sunulan adli yardım talebine ilişkin dilekçenin ekinde, talebini haklı gösterecek hiçbir bilgi ve belgeye yer verilmemiştir. Bu durum karşısında Dairemizce davalı vasisinin kanun yoluna ilişkin harç ve giderler bakımından adli yardım talebinin Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 337/2. maddesi uyarınca kesin olarak reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davalının temyiz harcının nispi yerine maktu harç ödemek suretiyle eksik yatırdığı anlaşılmaktadır. Bu durumda Mahkemece 25.1.1985 günlü 1984/5-1985/1 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı uyarınca temyiz isteği dilekçesinin temyiz defterine kaydedildiği tarihte yapılmış sayılır. Ancak temyiz harcının mahkeme kalemnce hesaplanıp temyiz edenden istendiği halde, süresinde
ödenmediği belgelendirilmiş ise temyiz isteğinin reddi gerekir. Şayet temyiz harcı hesap edilip kalemce istenmemişse Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434/3. maddesi uyarınca eksik harcın ödenmesi işlemi tamamlattırılır ve verilen sürede harç ödenmezse temyiz isteği red edilir. Red halinde ise Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 432. maddesindeki prosedürün işletilmesi gerekir denildiğinden mahkemece belirtilen Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı da gözönünde tutularak gerekli işlem tamamlandıktan sonra Yargıtay’a gönderilmesi için dosyanın mahalline GERİ ÇEVRİLMESİNE, 26.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.