Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2017/2429 Esas 2020/78 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 16/12/2010 gününde verilen dilekçe ile 2022 sayılı Yasa kapsamında yapılan yersiz ödemenin iadesi istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 04/04/2012 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, yersiz ödenen aylıkların iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalıya 2022 sayılı Kanun gereğince aylık bağlandığını ancak davalının 01.06.2008- 08.06.2010 tarihleri arasında Bulgaristan Milli Sigorta Enstitüsünce aylığa bağlandığının tespit edildiğini belirterek 2022 sayılı Yasanın Uygulanmasına Dair Yönetmelik"in 23. maddesi gereğince tespit edilen aylık tutarın %50 fazlası ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; bilirkişi raporu hükme esas alınarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, davalıya 2022 sayılı Kanun gereğince aylık bağlandığı, davacı kurum tarafından sonradan yapılan denetimde, davalının 01.06.2008- 08.06.2010 tarihleri arasında Bulgaristan Milli Sigorta Enstitüsünce aylığa bağlandığının tespit edildiği Emekli Sandığı Genel Müdürlüğünce 2022 sayılı Yasanın uygulanmasına Dair Yönetmelik"in 23. maddesi gereğince davalı adına 2.496,99 TL borç çıkarıldığı ve yersiz olarak yapılan ödemelerin iadesinin istenildiği anlaşılmaktadır.
2022 sayılı Kanun"un Geçici 3. maddesinde "(Ek madde: 12/07/2013- 6495 S.K./73. Md.) Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihe kadar bu Kanun kapsamında yersiz veya fazla ödenmiş aylıklar sebebiyle ilgililer adına çıkarılmış olan borç ve para cezaları ile bunlara ilişkin faizler terkin edilmiş sayılır ve haklarında herhangi bir adli, idari ve icrai takibat yapılmaz.” şeklinde yeni bir düzenleme yapılmış ve söz konusu düzenleme karar tarihinden sonra yürürlüğe girmiştir. Hal böyle olunca, anılan değişiklik nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 16/01/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.