MAHKEMESİ :........Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili; davacı ..........nin sigortalısı araç maliki tarafından aracın davalının işletmecisi olduğu otoparka bırakıldığını, tespit edilemeyen bir grup şahsın, araca otopark içerisinde saldırdıklarını ve araca ağır hasar verdiklerini, TBK 579.maddesi gereği davalının sorumlu olduğunu, davacı şirketin hasar bedelini sigortalısına ödediğini, 19.000,00 TL rücuen tazminat alacağının ödeme tarihi olan 14.09.2012 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı; olay günü davacının sigortalısı olan kişi tarafından öldürülenin yakınları olan 35-40 kişinin davacının aracına zarar vermek maksadıyla geldiklerini, kendilerini zor kurtardıklarını, gelen şahısların araca zarar verdiklerini, engellemeye çalışsalar da daha fazla engel olamadıklarını, aynı gün öldüren kişinin evini ve diğer araçları da yaktıklarını, açılan davayı kabul etmediğini, polise haber verdikten yarım saat sonra geldiğini, bu arada davacı sigortalısı aracının zarar gördüğünü beyan etmiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile ortalama günlük 5,75 TL"nin 10 katı 57,50 TL"nin TBK."nun 579/2 Maddesi gereğince 14/09/2012 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kasko sigorta sözleşmesi kapsamında ödenen hasar bedelinin vedia sözleşmesinin tarafı olan davalıdan rücuen tahsili istemine yönelik alacak davasıdır.
Mahkemece yazılı gerekçelerle taraflara arasındaki hukuki ilişkinin T.B.K 579.maddesi (eski 481 md) kapsamında değerlendirmiş ve 57,50 TL"nin davalı taraftan (otopark işleticisi) alınmasına karar verilmiş ise de varılan sonuç dosya kapsamına uygun düşmemektedir.
Somut olayda zarar 2.6.2012 günü gerçekleşmiş olup Türk Borçlar Kanunu 1.7.2012 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Borçlar Yasası 481.maddesi "umumi ahır idare edenlerin mesuliyeti" başlığı altında umumi ahırları ve garajları idare edenlerin sorumluluğunu düzenlemiştir. Türk Borçlar Yasasının 579.maddesi düzenlenirken otopark işleticilerininde bu maddeye dahil edildiği madde gerekçesinde de açıkça yazılmıştır.
Borçlar Yasasının yürürlükte olduğu dönemde taraflar arasında saklama "vedia" sözleşmesi kurulmuş olup somut olayda uygulanması gereken B.K 483 ve devamı maddeleridir. (T.B.K 561 ve dv) Buna göre, saklama sözleşmesi saklayanın, saklatanın kendisine bıraktığı bir taşınırı güvenli bir yerde koruma altına almayı üstlendiği sözleşmedir.
Bu durumda, H.M.K 31-33.maddesi (H.U.M.K 75-76.) uyarınca olayları ileri sürmek taraflara hukuki tavsif mahkemeye aittir. Yukarıda açıklamalar uyarınca dosyaya sunulan ve toplanan deliller değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu üzere karar verilmesi isabetli olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, 08/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.