Özel hayatın gizliliğini ihlal - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/17642 Esas 2015/2151 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : CMK"nın 223/2-a maddesi gereğince beraat

Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, müşteki vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Vekili aracılığıyla katılma isteminde bulunmasına rağmen, bu konuda herhangi bir karar verilmeyen şikayetçini, 5271 sayılı CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılma istemi hakkında karar verilmeyenler sıfatıyla hükmü temyiz hakkının bulunduğu, olayın mağduru olması nedeniyle suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan şikayetçinin 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Katılan ve sanığın aynı şirketin ortakları oldukları, olay günü sanığın, toplantı sırasında katılanın kendisine yönelik hakaret ve tehdit içerikli sözler sarf ettiğini ispatlama amacıyla, şirket toplantısı sırasında yapılan konuşmaları sesli ve görüntülü olarak kamera kaydına alması şeklinde gerçekleşen eylemde,
Sanığın, konuşma içeriğini kaydedip, bu kaydı içeren CD"yi delil olarak göstermek suretiyle, savcılığa suç duyurusunda bulunduğu, konuşma ayrıntıları dökümünü üçüncü kişi ya da kişilerle paylaştığı ve/veya çoğaltarak dağıttığına ilişkin hakkında bir iddia ileri sürülmeyen sanığın, kendisine yönelik suç içeren eylemleri ispatlama amacını taşıyan eyleminde, hukuka aykırı hareket ettiği bilinciyle hareket etmediği anlaşılmakla, sanığın beraatine karar verilmesinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen fiilin kanunda suç olarak tanımlanmamış olduğu gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin, gerekçeli kararın zorunlu unsurları içermediğine, suçun unsurlarının oluştuğuna ve beraat hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 09.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.