Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/5158 Esas 2020/997 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5158
Karar No: 2020/997
Karar Tarihi: 10.02.2020

Çocuğun cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2019/5158 Esas 2020/997 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesi, sanığın çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyet kararını onadı. Ancak, mağdurenin aşamalardaki istikrarlı beyanları ve tüm dosya kapsamına göre sanığın istismar eylemlerini gerçekleştirdiği sırada on bir yaşındaki mağdurenin bağırmaması için eliyle ağzını kapattığı anlaşıldığından, temel cezanın aynı Kanunun 103/4.maddesi uyarınca artırılması gerektiği belirtildi ve bu nedenle, çocuğun cinsel istismarı suçuna ilişkin verilen kararın istinaf başvurusunun kabul edilerek esastan reddedilmesi gerektiği kararına varıldı. Kararlarda bahsedilen kanun maddeleri ise şunlardır: 5271 sayılı CMK'nın 288, 294, 289, 299/1, 302/1. ve 103/1-3. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 103/1-3. ve 103/4. maddeleri.

14. Ceza Dairesi 2019/5158 E. , 2020/997 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Silivri Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 11.12.2018 gün ve 2018/138 Esas, 2018/293 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK"nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde,
5271 sayılı CMK"nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ile sanık müdafisi ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen inceleme neticesinde vaki istinaf başvurusunun esastan reddine dair kurulan hükme yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK"nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,

-2-

Ancak;
Mağdurenin aşamalardaki istikrarlı beyanları ve tüm dosya kapsamına göre sanığın istismar eylemlerini gerçekleştirdiği sırada on bir yaşındaki mağdurenin bağırmaması için eliyle ağzını kapattığı anlaşıldığından, ilk derece mahkemesince 5237 sayılı TCK’nın 103/1-3.maddesi uyarınca belirlenen temel cezanın aynı Kanunun 103/4.maddesi uyarınca artırılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi karşısında, anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 06.03.2019 gün ve 2019/535 Esas, 2019/693 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 10.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.