Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/3919 Esas 2020/7923 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/3919
Karar No: 2020/7923
Karar Tarihi: 29.06.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/3919 Esas 2020/7923 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı vekili tarafından istenilen temyiz talebi reddedilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi, temyiz talebinin sekiz günlük süre içinde yapılmadığı gerekçesiyle reddedilmiştir. Bu karar, 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu'nun 8. maddesi ve 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 366. maddesi uyarınca kıyas yoluyla uygulanacak olan 352. maddeye uygun şekilde verilmiştir. Bu karara ilişkin temyiz gideri temyiz edene yükletilmiştir. Kanun maddelerinin açıklaması: İş Mahkemeleri Kanunu'nun 8. maddesi, Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz edilebilen kararlarına karşı sekiz gün içinde temyiz yoluna başvurulabileceğini belirtmektedir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 366. maddesi ise temyiz başvurularının süresini düzenlemekte, 352. madde ise süre aşımı nedeniyle temyiz isteminin reddedileceğini ifade etmektedir.

(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2017/3919 E. , 2020/7923 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : ... 7. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
İlk Derece Mahkemesinin karar tarihi itibariyle yürürlükte olan 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu"nun 8. maddesine göre, Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz edilebilen kararlarına karşı, tebliğ tarihinden başlayarak sekiz gün içinde temyiz yoluna başvurulabilir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararının 18.11.2016 tarihinde usulüne uygun olarak davalı vekiline tebliğ edildiği, ancak temyiz talebinin 02.12.2016 tarihinde sekiz günlük temyiz süresi geçirildikten sonra yapıldığı anlaşıldığından, süre aşımı nedeniyle temyiz isteminin reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesince verilen karar, 5521 sayılı Kanun"un 8. maddesi ve 6100 sayılı Kanunu"nun 366. maddesi uyarınca kıyas yoluyla uygulanacak 352. maddesine uygun olduğundan bu karara yönelik temyiz isteminin reddi ile 13.12.2016 TARİHLİ EK KARARIN ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 29.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.