MAHKEMESİ :Bursa 5. Aile Mahkemesi
TARİHİ :30.12.2013
NUMARASI :Esas no:2013/537 Karar no:2013/1019

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı ve müdahil tarafından temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Uluslararası Çocuk Kaçırmanın Hukuki Veçhelerine Dair 1980 tarihli Lahey Sözleşmesi, koruma hakkı ihlal edilerek çocuğun mutat meskenin bulunduğu ülkeden, diğer bir ülkeye götürülmesi veya alıkonulmasının zararlı etkilerinden uluslararası alanda korunması amacına (Söz. md. l) yönelik olup, çocuğun derhal mutad meskenin bulunduğu ülkeye iade edilmesini sağlamaya yönelik hükümler ihtiva etmektedir. Sözleşmeye göre, çocuğun mutad meskeninin bulunduğu ülkeye iade edilmesi için, önceden mutad meskeninin bulunduğu ülke makamlarından alınmış velayete veya kişisel ilişki kurma hakkına dair bir kararın varlığı gerekmediği gibi böyle bir kararın mevcut olması durumunda, bunun çocuğun haksız olarak götürüldüğü veya alıkonulduğu devlette tanınması veya tenfiz edilmesi zorunluluğu da bulunmamaktadır (Söz. md. 15). Kanuna aykırı yeri değiştirilmiş veya alıkonulan çocuğun yerinin değiştirilmesi veya alıkonulması tarihinden itibaren bir yıldan az zaman içerisinde iadesinin istenilmesi halinde çocuğun derhal geciktirilmeden iadesi gerekmektedir ( Söz. md. 12/1).
Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden; davalı annenin, 17.07.2012 tarihinde, mutat meskenleri olan Belçika"dan müşterek çocuk 23.08.2009 doğumlu Enes"i de alıp tatil amacıyla Türkiye"ye getirdiği, geri dönmesi gereken tarih olan 09.08.2012 tarihinde yeniden Belçika"ya dönmediği, çocuğu, babanın kanundan doğan koruma hakkını ihlal etmek suretiyle haksız olarak alıkoyduğu, davacı baba tarafından sözleşme hükümleri uyarınca çocuğun mutat meskene iadesinin temini için bir yıllık süre geçmeden 28.09.2012 tarihinde Belçika merkezi makamına başvuruda bulunulduğu anlaşılmaktadır. İade isteğinin reddini gerektirecek vahim bir tehlikenin varlığı veya geri dönmesinin çocuğun fiziksel ve psikolojik bir tehlikeye maruz bırakacağı ya da başka bir şekilde müsamaha edilemeyecek bir duruma düşüreceğine dair ciddi bir riskin (Söz. md. l3/b) ve sözleşmede kabul edilen diğer iadeden kaçınma sebeplerinin varlığı kanıtlanamamıştır. Küçüğün anne yanında bulunduğu ortama alışması ise sözleşmede iadeden kaçınma sebebi olarak kabul edilmemiştir. Verilecek bu karar sonuç itibarıyla alıkoymadan önceki duruma dönülmesini sağlayan geçici bir tedbir özelliğini taşımaktadır Bu karar, ilgili mahkemece velayetin ayrıca düzenlemesine de engel teşkil etmemektedir. Açıklanan nedenlerle, mahkemece iade kararı verilmesi gerekirken, yazılı şekilde ret hükmü kurulması doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple BOZULMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 27.03.2014 (Per.)