Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/8329 Esas 2015/2094 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri
gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
2001 doğumlu katılanın, yaya vaziyette sokak üzerinden karşından karşıya geçmek istediği sırada yoldan geçen motosikletin çarpması sonucu katılan küçüğün yaralandığı olayda; sanığın aşamalardaki savunmasında; kendisinin su bayii olan akrabasına zaman zaman yardım ettiğini, olayın meydana geldiği yere yakın olan bir binaya su teslim etmek için motosikletinden inip binaya girdiğini, çıktığında motosikletin yerinde olmadığını, yaya vaziyette işyerine dönerken kalabalığı ve yerde duran motosikleti gördüğünü beyan etmesi karşısında; katılanın kollukta verdiği ifadesinde, kendisine çarpan motosikletin üzerinde “...” yazdığını, motosikletin üzerindeki kişinin 17-18 yaşlarında daha önce gördüğü biri olduğunu beyan ettiği, kovuşturma aşamasında motosiklet üzerindeki kişinin sanık olup olmadığını bilmediğini, yine kovuşturma aşamasında dinlenen tanıkların çarpma anını görmediklerini bu nedenle sürücünün sanık olup olmadığını bilmediklerini beyan etttikleri dikkate alındığında; sanığın olay tarihinde 30 yaşında olduğu, savunmasının aksine delil bulunmadığı gibi katılan küçüğün ifadesinin sanık savunmasını desteklediği, bu itibarla araç sürücüsünün sanık olduğuna dair şüpheden uzak, kesin delil bulunmadığı gözetilmeksizin, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 06.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.