Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/9730 Esas 2015/2090 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-2-e, 62/1, 51/1-3-7-8, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen taksirle yaralama suçunun 5271 sayılı CMK"nın 253/1. maddesi gereğince uzlaşmaya tabi olduğu, ancak taraflara soruşturma ve kovuşturma safhalarında uzlaşma konusundaki iradeleri sorulmamış ise de; yargılama sonuna kadar sanığın katılanın zararını gidermediği anlaşıldığından; eşit kusurlu olarak olaya sebebiyet veren sanık hakkında asgari hadden uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafiinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 06.02.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.