MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 3. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı esas yönünden istinaf isteminin kabulüne ilişkin kararın, süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili; 18.07.2013 tarihinde Ahmet Bayet idaresindeki ... plakalı aracın yaptığı tek taraflı kazada araçta yolcu olarak bulunan ... vefat ettiğini, müteveffanın ölümü ile çocuğu olan ... ile ... tarafından bakılıp büyütülen İpek desteklerinden yoksun kaldıklarını, ... plakalı aracın kaza tarihindeki ZMM sigortası davalı tarafından düzenlendiğini, Davacıların uğradığı destekten yoksun kalma zararının tamamen tazmin edilmediği ileri sürülerek fazlaya ilişkin haklar saklı olmak üzere Berat için 1.000,00 TL’nin temerrüt tarihinden ve İpek için 1.000,00 TL’nin dava tarihinden itibaren uygulanacak avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesi talep etmiş, 20.06.2017 tarihli dilekçe ile talebini davacı ... için toplam 26.739,99 TL"ye yükseltmiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; ... tarafından açılan davanın reddine, ... tarafından açılan davanın kabulü ile 26.739,99 TL"nin 22/11/2013 tarihinden itibaren uygulanacak yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; Adana Bölge Adliye Mahkemesi’nce, tüm dosya kapsamına göre, Adana 3. Asliye Ticaret Mahkemesinin 05/05/2018 tarih ve 2018/270 Esas, 2018/476 Karar sayılı
kararına karşı davacılar vekili yapılan istinaf başvurusunun kabulü ile kararın kaldırılmasına ve hükmün HMK"nın 353/1-b,2 madde ve bendi uyarınca yeniden oluşturulmasına, davacı ... tarafından açılan davanın kabulü ile talep ile bağlı kalınarak 1.000,00 TL maddi tazminatın dava tarihi olan 20/10/2014 tarihinden itibaren uygulanacak yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacı ... tarafından açılan davanın kabulü ile 26.739,99 TL"nin 22/11/2013 tarihinden itibaren uygulanacak yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL"dir.
Davacılar yönünden temyize konu edilen tazminat miktarları kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin davacılara ilişkin hükmün ayrı ayrı kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin davacılara ilişkin hükümlerin miktar yönünden ayrı ayrı kesin olması nedeniyle REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi’ne gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 20/10/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.