Konut dokunulmazlığının ihlali - yaralama - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/26501 Esas 2016/5616 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/26501
Karar No: 2016/5616
Karar Tarihi: 22.03.2016

Konut dokunulmazlığının ihlali - yaralama - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/26501 Esas 2016/5616 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Yargılanan sanığın, konut dokunulmazlığının ihlali ve yaralama suçlarından mahkumiyetine karar verilmiştir. Yaralama suçlarına ilişkin cezaların temyiz edilemez olduğu belirtilerek sanık hakkında TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİ kararına varılmıştır. Konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hüküm ise temyiz isteğinin reddi nedeni olmadığından işin esasına geçilmiştir. Sanığın eyleminin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu saptanmıştır. Ancak, birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiği kabul edilen suçtan dolayı TCK'nın 119/1-c maddesi uygulanmamış, adli sicil kaydında tekerrüre esas hükümlülüğü bulunan sanık hakkında ise TCK'nın 58. maddesi uygulanmamıştır. Sanık hakkında hükmedilen hapis cezası adli para cezasına çevrilirken CMK'nın 232/6. maddesine aykırılık yapılmıştır. Bu nedenlerle kararın düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5320 sayılı Kanunun 8/1, 1412 sayılı CMUK’nın 317, TCK'nın 119/1-c ve 58, TCK'nın 50/1-a ve CMK'nın 232/6. maddeleridir.

18. Ceza Dairesi 2015/26501 E. , 2016/5616 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali, yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet
KARAR
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1) Yaralama suçlarına ilişkin kararda öngörülen cezaların nitelik ve niceliğine göre, verildikleri tarih itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, sanık ..."ın, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2) Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan hükmün temyizinde ise;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanığa yükletilen konut dokunulmazlığının ihlali eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Konut dokunulmazlığın ihlâli suçunun, “birden fazla kişi tarafından birlikte” işlendiğinin kabul edilmesi karşısında, TCK"nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemiş ve adli sicil kaydında tekerrüre esas hükümlülüğü bulunan sanık hakkında, TCK’nın 58. maddesi uygulanmamış ise de, karşı temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı,
Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezası adli para cezasına çevrilirken CMK"nın 232/6. maddesine aykırı olarak uygulama maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık ..."ın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu husus, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası, hükmün 3 nolu bendinin başına "Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının sanığın kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna göre TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine" ibaresinin yazılması suretiyle tebliğnameye kısmen uygun olarak HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.03.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.