Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2009/4221 Esas 2009/7340 Karar Sayılı İlamı

1. Hukuk Dairesi
Esas No: 2009/4221
Karar No: 2009/7340

Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2009/4221 Esas 2009/7340 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacılar, kayden paydaş oldukları bir binada davalı yüklenici tarafından projesine aykırı olarak bağımsız bölümler oluşturulduğunu ve ortak alanların ortadan kaldırıldığını ileri sürerek davalılara karşı dava açmışlardır. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak kararın kısa ve gerekçeli fıkralarında çelişki olduğu tespit edilmiştir. HUMK'nun 376. maddesi gereği tarafların tüm delilleri toplanıp, son sözleri dinlendikten sonra hakim kararını gerekçesi ile birlikte yazmalı ve hüküm sonucunu tefhim etmelidir. Ancak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağa geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar daha sonra yazılmaktadır. Bu gibi durumlarda HUMK'nun 389. maddesine uygun olarak tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması yargılamanın aleniyeti, Anayasanın 141. maddesi ve HUMK'nun belli maddelerine aykırıdır. Bu karar HUMK'nun 428. maddesi gereğince bozulmuştur.
HUMK'nun 376. maddesi, 388. maddesi, 389. maddesi, 428. maddesi.

1. Hukuk Dairesi 2009/4221 E. , 2009/7340 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : KARTAL 3. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 14/10/2008
NUMARASI : 2006/191-2008/366

Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, kayden paydaş oldukları 394 sayılı parselde inşa edilen binada davalı yüklenici tarafından projesine aykırı olarak bağımsız bölümler oluşturulduğunu, ortak alanların ortadan kaldırıldığını ileri sürerek davalılar M. M. . Ve M. Y. ’in ortak alanlara elatmalarının önlenmesine, arsa paylarının iptaline, diğer davalı O. S. Adına kayıtlı payın iptaline diğer paydaşların adlarına tesciline karar verilmesini istemişlerdir.
Bir kısım davalılar, davanın reddini savunmuşlardır
Mahkemece, iddiaların sabit olduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılar M. Y. Ve M. M. vekillerince süresinde temyiz edilmiş olmakla Tetkik H. S. Y. ’nın raporu okundu. Düşüncesi alındı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp, düşünüldü.

Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi, tapu iptal ve tescil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; mahkemece yapılan yargılama sonunda, kısa kararın ikinci fıkrasında özetle davalı Mahmut İzgün hakkında, gerekçeli kararın ikinci fıkrasında ise davalı M. M. hakkında hüküm kurulmak suretiyle kısa karara çelişki olacak şekilde gerekçeli karar oluşturulduğu görülmektedir.
Tarafların tüm delilleri toplanıp, tetkik edildikten ve HUMK.nun 376. maddesine göre; son sözleri dinlenip duruşmanın bittiği bildirildikten sonra hakimin; aynı yasanın 388. maddesi uyarınca kararı gerekçesi ile birlikte (tam olarak) yazması ve hüküm sonucunu 389. maddede öngörülen biçimde tefhim etmesi asıldır.
Ne varki, uygulamada söz konusu yasanın 38l. maddesinin son fıkrasının getirdiği ayrıcalığa dayanılarak bazı zorunlu nedenlerle sadece hükmün sonucu tutanağa geçirilip tefhim edilmekte, gerekçeli karar daha sonra yazılmaktadır.
İşte bu gibi hallerde HUMK.nun 389. maddesine uygun olarak tarafların hak ve yükümlülüklerini açıkca gösteren tefhim ile aleniyet ve hukuki varlık kazanan kısa karara daha sonra yazılan gerekçeli kararın uygun olması zorunludur. Esasen kısa kararı yazıp, tefhim etmekle davadan elini çekmiş olan hakimin artık bu kararını değiştirmesine yasal olanak yoktur. Öte yandan, kısa kararla gerekçeli kararın çelişkili olması, yargılamanın aleniyeti, kararların alenen tefhim edilmesine ilişkin Anayasanın l4l. maddesi ile HUMK.nun yukarıda değinilen buyurucu nitelikteki maddelerine de aykırı bir durum yaratır. Ayrıca anılan husus kamu düzeni ile ilgili olup, gözetilmesi yasa ile hakime yükletilmiş bir ödevdir. Aksine düşünce ve uygulama yargı, yargıç ve kararlarının her türlü düşünceden uzak, saygın ve güvenilir olması ilkesi ile de bağdaşmaz.
Değinilen ilke ve yasa hükümleri gözardı edilerek kısa karara çelişkili olarak gerekçeli karar yazılması doğru değildir.
Hal böyle olunca, hükmün l0.4.l992 gün, l992/7 Esas, l992/4 sayılı Yargıtay İçtihatları Birleştirme Kararı çerçevesinde bir karar verilmek üzere HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 24.6.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.