MAHKEMESİ : ... BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 29/03/2017 tarih ve 2016/92 E. - 2017/128 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair ... Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 28/08/2017 tarih ve 2017/821-2017/835 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı kurum vekili ve davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanunun 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin araç ön koruyucu bar ürününü içeren 2005/00574 sayılı tasarımın sahibi olduğunu, davalının anılan tasarımın aynısını içeren ürünlerin tasarım tescili için yaptığı birden fazla başvurularının müvekkilinin itirazı üzerine reddedildiğini, kötü niyetli olan davalı şirketin bu kez yine araç ön koruyucu bar ürünü için 2015/03782 sayılı tasarım tescil başvurusunda bulunduğunu, başvuru konusu tasarımın müvekkili tasarımı karşısında yenilik ve ayırt edicilik kriterlerini taşımadığını, bu nedenle başvuruya yaptıkları itirazın nihai olarak ... tarafından reddedildiğini, kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu, davalı tasarımının müvekkilinin ürününün taklidi olduğunu, tescili halinde itibar kaybına neden olma ve haksız yararlanma ihtimallerinin bulunduğunu ileri sürerek ...’in 2016-T-1 sayılı kararının iptalini, 2015/03782 sayılı tasarımın hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; tasarımlar arasında yeterli farklılıkların bulunduğunu, davalı tasarımının yeterli ayırt edicilik ve yenilik vasıflarının taşıdığını, tasarımların birbirini andırmasından dolayı benzer kabul edilemeyeceklerini, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili; dava konusu tasarımın 2004 yılında basılan müvekkiline ait katalogda sergilendiğini, davacının tasarımının yeni ve ayırt edici olmadığını, davacının itirazında gösterdiği tasarım tescillerindeki ürün biçimleri karşısında müvekkilinin dava konusu tasarımının yenilik ve ayırt edicilik vasıflarını taşıdığını, genel izlenim olarak farklı bulunduğunu, farklılıkların iki tasarımı birbirinden ayırt edici kıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.İlk derece mahkemesince, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının araç ön koruyucu bar ürününü içeren tasarım tescil belgesinin sahibi olduğu, davacının, gerek itiraz ve gerekse yargılama aşamasında sunduğu tasarım tescil belgesi ve fiili kullanım belgelerinin tarihinin, davalının tasarım başvuru tarihinden daha eski olduğu, davalının dava konusu tasarımının, davacının fiilen kullandığı ve tasarım tesciline konu ederek kamuya sunduğu tasarımın görünümünden hareketle gerçekleştirildiği, onun mevcut görünümüne, yani mevcut tasarımlara ek, onlarda bir değişiklik, onlardan bir sapma niteliği taşımadığı, aynılığa yakın derecede benzer olduğu, yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, ..."nın 2016-T-1 sayılı kararının iptaline, 2015/3782 sayılı tasarımın hükümsüzlük sonucunu doğuracak şekilde iptal edildiğinden ayrıca iş bu davadaki delillere dayalı olarak da hükümsüzlüğüne, terkin istemi hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Karara karşı davalı kurum vekili ve davalı şirket vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
... Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamına göre; davalı kurum vekili ve davalı şirket vekilinin istinaf başvurusunun, başvuru konusu tasarımın yenilik ve ayırt edicilik niteliklerini taşımadığı, ilk derece mahkemesi kararının usul ve esas yönünden kanuna uygun olduğu gerekçesiyle esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı kurum vekili ve davalı şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK"nın 345. maddesi uyarınca ilk derece mahkemesi kararlarına karşı istinaf başvuru süresi iki hafta olup aynı kanunun 352/1-c maddesi gereği bölge adliye mahkemesince, dosya üzerinden yapılacak ön inceleme sonunda, belirtilen kanuni süreden sonra istinaf başvurusu yapıldığının tespiti halinde öncelikle karar verilmesi gerekmektedir. İlk derece mahkemesince verilen karar, davalı kurum vekiline 15.05.2017 tarihinde, davalı şirket vekiline ise 18.05.2017 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davalı kurum bakımında istinaf yoluna başvuru süresinin son günü 29.05.2017, davalı şirket bakımında istinaf yoluna başvuru süresinin son günü 01.06.2017 olup davalı kurum vekili istinaf başvuru dilekçesini süresinden sonra 05.06.2017 tarihinde, davalı şirket vekili ise istinaf başvuru dilekçesini süresinden sonra 02.06.2017 tarihinde sunmuştur. Bu durumda, bölge adliye mahkemesince, yazılı şekilde istinaf istemlerinin esastan incelenerek karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Bölge Adliye Mahkemesi kararının re"sen BOZULMASINA, HMK"nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 04/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.