Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/8860 Esas 2015/2041 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1,89/2-b, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık sürücü ... yönetimindeki ticari minübüs ile seyir halindeyken, olay mahalline geldiğinde yolcu indirmek için durup minibüs içerisinde yolcu olarak bulunan katılan ..."in minibüsten inmek istediği esnada, minibüsün kapılarını kapatmadan tekrar hareket etmesi sonucu katılanın açık olan kapıdan düşerek hayati tehlike geçirip 2. derece kemik kırığına neden olacak şekilde yaralandığı ve sanığın tam kusurlu kabul edildiği somut olayda, sanık hakkında adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusura ve ceza miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının bir gün karşılığının belirlenmesi sırasında uygulama maddesinin 5237 sayılı TCK"nın 52/2. maddesi yerine TCK.52. maddesi olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 5. bendinde yer alan "TCK.52. Maddesi" ibaresinin çıkarılarak yerine “TCK.52/2. maddesi"yazılması suretiyle, eleştiri dışında, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.