Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/25719 Esas 2014/23531 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/25719
Karar No: 2014/23531
Karar Tarihi: 27.10.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/25719 Esas 2014/23531 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin banka veya kredi kartlarını kötüye kullanması suçundan hükümlülük kararı vermiştir. Ancak, sanığın cezasının infazı süresince 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi uyarınca belirli haklardan yoksun bırakılması gerektiği gözetilmemiş ve bu konuda düzeltme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kararda 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usul Kanunu'nun 322. maddesine atıfta bulunulmuştur.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi şöyledir: \"Mahkûmiyet kararı kesinleşen kimse, mahkûmiyetinin hükümleri gereğince bir hapis cezasına mahkûm edilmiş veya güvenlik tedbirine gözetmiş olsa bile, hakları kullanılamaz. Ancak koşullu salıverme durumunda sanık, mahkûmiyetine ilişkin hakları tamamen veya kısmen kullanabilir. Koşullu salıverme tarihine kadar, (c) bendinde yazılı olan sanığın kendi evlâdı üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine kadar, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılır.\"

8. Ceza Dairesi 2014/25719 E. , 2014/23531 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 27.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.