Mala zarar verme - konut dokunulmazlığını ihlal - kasten yaralama - hayasızca hareketler - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/9459 Esas 2020/5478 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, konut dokunulmazlığını ihlal, kasten yaralama, hayasızca hareketler
HÜKÜM : Beraat, mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1. Sanık ... hakkında hayasızca hareketler suçundan verilen beraat kararına yönelik katılan ... vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde,
Genel ahlaka karşı suçlar arasında yer alan hayasızca hareketler suçundan doğrudan zarar görmeyen ve atılı suç yönünden davaya katılma hakkı bulunmayan müşteki sanık ...’ın sanık ... hakkında verilen hükmü temyize hakkı bulunmadığından katılan ... vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca kısmen istem gibi REDDİNE,
2. Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca kısmen istem gibi REDDİNE,
3. Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen beraat ve hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına kararlarına yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
3. Sanık ... hakkında konut dokunulmazlığını ihlal suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince,
Sanık hakkında kurulan hükümde TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemişse de, anılan madde ve fıkrada belirtilen hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
a) Dosya içeriğine göre, konut dokunulmazlığını ihlal suçunun gece vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
B) Sanık vekilinin lehe hükümlerin uygulanması isteğinin, TCK"nın 50. maddesi uyarınca tayin olunan kısa süreli hapis cezasının seçenek tedbirlere çevrilmesi talebini de içerdiği halde, bu konuda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sonrası kurulacak hükümde ceza miktarı yönünden 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, 09.06.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.