Basit tehdit suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106/1-2. cümle, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 500,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Yalova 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/09/2017 tarihli ve 2016/596 esas, 2017/421 sayılı kararı, Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü"nün 26/02/2018 gün ve 94660652-105-77-11132-2017-KYB sayılı istemleri ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08/03/2018 gün ve 2018/18048 sayılı bozma düşüncesini içeren ihbarnamesiyle Daireye gönderilmiş olduğu görülmekle, dosya incelendi:
Kanun yararına bozma isteyen ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, söz konusu suçun mağduru olan ..."un yargılama aşamasında 14/06/2017 havale tarihli dilekçesiyle sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçmesi sebebiyle, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 73/4. ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkında açılan davasının düşürülmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmediğinden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunduğu anlaşılmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
I-Olay:
Basit tehdit suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 106/1-2. cümle, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 500,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Yalova 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/09/2017 tarihli ve 2016/596 esas, 2017/421 sayılı kararının, dosya kapsamına göre, söz konusu suçun mağduru olan ..."un yargılama aşamasında 14/06/2017 havale tarihli dilekçesiyle sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçmesi sebebiyle, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 73/4. ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 223/8. maddeleri uyarınca sanık hakkında açılan davasının düşürülmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmediği gerekçesiyle kanun yararına bozmaya konu edildiği anlaşılmıştır.
II-Kanun Yararına Bozma İstemine İlişkin Uyuşmazlığın Kapsamı:
Soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olan TCK"nın 106/1-2. cümlesinde düzenlenen sair tehdit suçundan sanık ... hakkında, mağdur ..."un yargılama sırasında şikayetinden vazgeçmesine karşın, sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulmasında isabet bulunup bulunmadığının belirlenmesine ilişkindir.

III-Hukuksal Değerlendirme:
TCK"nın soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı suçlar kenar başlıklı 73. maddesi " (1) Soruşturulması ve kovuşturulması şikayete bağlı olan suç hakkında yetkili kimse altı ay içinde şikayette bulunmadığı takdirde soruşturma ve kovuşturma yapılamaz. (2) Zamanaşımı süresini geçmemek koşuluyla bu süre, şikayet hakkı olan kişinin fiili ve failin kim olduğunu bildiği veya öğrendiği günden başlar. (3) Şikayet hakkı olan birkaç kişiden birisi altı aylık süreyi geçirirse bundan dolayı diğerlerinin hakları düşmez. (4) Kovuşturma yapılabilmesi şikayete bağlı suçlarda kanunda aksi yazılı olmadıkça suçtan zarar gören kişinin vazgeçmesi davayı düşürür ve hükmün kesinleşmesinden sonraki vazgeçme cezanın infazına engel olmaz. (5) İştirak halinde suç işlemiş sanıklardan biri hakkındaki şikayetten vazgeçme, diğerlerini de kapsar. (6) Kanunda aksi yazılı olmadıkça, vazgeçme onu kabul etmeyen sanığı etkilemez. (7) Kamu davasının düşmesi, suçtan zarar gören kişinin şikayetten vazgeçmiş olmasından ileri gelmiş ve vazgeçtiği sırada şahsi haklarından da vazgeçtiğini ayrıca açıklamış ise artık hukuk mahkemesinde de dava açamaz. "biçimindedir.
TCK"nın 106. maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesinde malvarlığı itibarıyla büyük bir zarara uğratacağından veya sair bir kötülük edeceğinden bahisle tehditte ise, mağdurun şikayeti üzerine, altı aya kadar hapis veya adlî para cezasına hükmolunacağı belirtilmiştir.

İncelenen dosyada;
Sanık ... hakkında mağdur ..."a yönelik 17/06/2016 tarihli eylemleri nedeniyle TCK"nın 125/3-a, 106/1-2. cümle maddeleri uyarınca yargılanıp cezalandırılması talebiyle kamu davasının açıldığı, yargılama neticesinde Yalova 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/09/2017 tarihli ve 2016/596 esas, 2017/421 sayılı kararıyla sanığın TCK"nın 106/1-2. cümle, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 500,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, hakaret suçundan ise beraatine karar verildiği, tehdit suçundan verilen cezanın miktarı ve türü itibariyle kesin nitelikte olduğu, mağdur ..."un hükümden önce 14/06/2017 tarihinde ceza mahkemeleri ön bürosuna müracaat ederek sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiğine dair dilekçe verdiği, dilekçeyle ilgili kimlik tespitinin yapılmadığı, dosya içerisinde sanığın şikayetten vazgeçmeyi kabul ettiğine dair bilgi veya belgenin bulunmadığı anlaşılmıştır.
Dosya kapsamı, kanun yararına bozma istemi ve tüm bu açıklamalar birlikte değerlendirildiğinde;
Sanığa isnat olunan ve TCK"nın 106. maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesinde düzenlenen sair tehdit suçunun kovuşturulmasının şikayete bağlı olması, TCK"nın 73. maddesinin altıncı fıkrasında Kanunda aksi yazılı olmadıkça, vazgeçmenin onu kabul etmeyen sanığı etkilemeyeceğinin belirtilmesi, mağdur ..."un hükümden önce 14/06/2017 tarihinde ceza mahkemeleri ön bürosuna sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiğine dair dilekçe vermesi ve dilekçeyle ilgili kimlik tespitinin yapılmaması karşısında, söz konusu şikayetten vazgeçme dilekçesinin mağdur ... tarafından
verilip verilmediği, sanığın şikayetten vazgeçmeyi kabul edip etmediği belirlenip sonucuna göre hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, sanığın TCK"nın 106/1-2. cümle, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 500,00 Türk Lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Yalova 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/09/2017 tarihli ve 2016/596 esas, 2017/421 sayılı kararında isabet bulunmamaktadır.
IV-Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle,
Kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, Yalova 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 21/09/2017 tarihli ve 2016/596 esas, 2017/421 sayılı kesinleşen kararının, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre sonraki işlemlerin, mahallinde mahkemesince yerine getirilmesine, 13/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.