MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... ve diğeri aleyhine 04/11/2008 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 30/12/2009 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazına gelince; dava, sahte belgelerle araç satışından dolayı uğranılan maddi zararın ödetilmesi istemine ilişkin olup yerel mahkemece istemin bir bölümünün kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacının dava dışı ..."a ait aracı onun vekili ..."dan satın aldığı, satış sözleşmesinin dayanağı olan vekaletnamenin davalı noter tarafından düzenlendiği; satış yetkisi içeren vekaletnamenin, aracın gerçek sahibi olan dava dışı ..."ın haberi olmaksızın onun adına düzenlenmiş sahte sürücü belgesi kullanılarak düzenlendiği; savcılık aşamasındaki grafoloji incelemesi sonucu vekaletnamesinin düzenlendiği sırada kullanılan imzanın sahte vekil ... tarafından atıldığı anlaşılmaktadır.
Kadın olan araç sahibi adına bir erkek tarafından imza atılmış olmasının fark edilmemiş olmasının davalılardan Noter ..."ın kusurunu oluşturduğu yönündeki yerel mahkeme görüşü yerindedir. Ancak, bu sahteliği fark etmeyen davacının savsaması da onun bölüşük kusuru olarak kabul edilebilecek bir olgu olup davalılardan ..."ın tüm kusurlu bulunarak sorumlu tutulmuş olması doğru değildir.
Yerel mahkemece açıklanan yönler gözetilerek, saptanan zarardan, davacının bölüşük kusuru nedeniyle Borçlar Yasası"nın 44. maddesi gereğince uygun bir indirim yapılmamış olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekirse de belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasası"nın 438/7. maddesi gereğince, davalının 10.000,00 TL maddi tazminat ile sorumlu tutulması suretiyle, kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle hüküm fıkrasının maddi tazminat tutarına ilişkin 2 nolu bendinde yer alan "…14.353,40…" biçimindeki sayı dizisi silinerek yerine "…10.000,00…" sayı dizisinin yazılmasına; harç alınmasına ilişkin 2 nolu bendinin ilk paragrafında yer alan "…572,62…" biçimindeki sayı dizisi silinerek yerine "…337,50…" sayı dizisinin yazılmasına; davacı yararına avukatlık ücreti takdirine ilişkin üçüncü paragrafında yer alan "…1.772,40…" biçimindeki sayı dizisi silinerek yerine "…1.200,00…" sayı dizisinin yazılmasına; öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddiyle kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 03/02/2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.