Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/7983 Esas 2021/694 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 51. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü saat 11:50 sıralarında, sanığın sevk ve idaresindeki araçla meskun mahalde, bölünmüş, 4 şeritli, asfalt kaplama yolda sol şeritte seyir halindeyken yol ayrımında sağa dönüş için yavaşladığı esnada, aynı şeritte arkasından seyreden katılan ...’un sevk ve idaresindeki otomobille sanığın aracına arkadan çarptığı, kaza nedeniyle katılan ... ve yanında yolcu olarak bulunan katılan ... ve müşteki ...’nun basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları, kazanın meydana gelmesinde mahkeme kabulündeki bilirkişi raporuna göre sanığın Karayolları Trafik Kanununun 84. maddesinde belirtilen manevraları düzenleyen genel şartlara uymama kuralını ihlal ettiğinden asli ve tam kusurlu olduğunun belirtildiği olayda;
Sabıkası bulunmayan sanık hakkında daha önceden verilmiş hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı bulunduğu gerekçesiyle, yanlış gerekçeyle CMK’nın 231. maddesinin uygulanmaması,
Kabule göre de;
Sanığın eyleminin TCK"nın 89/4. maddesinde tanımlanan suç olmasına rağmen, TCK’nın 89/1. maddesinden cezalandırılması,
Sanık hakkında temel cezanın belirlenmesi sırasında hükmün 1. fıkrasında sanığın adli para cezası seçilerek ceza tayinine karar verilip hapis cezasıyla cezalandırılması suretiyle hüküm fıkrasında çelişki yaratılması,
Aynı vekille temsil edilen katılanlar lehine tek vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken iki ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA, 26.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.