Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, ortak  mirasbırakanları A.G."in .. ve .parsel  sayılı taşınmazlardaki 1/4 payını diğer  mirasçılarından mal kaçırmak  amacıyla ve  muvazaalı olarak davalı  oğluna ölünceye  kadar bakım  akdi ile temlik  ettiğini, murisin  bakım  akdinden kısa  bir süre  sonra   öldüğünü ileri  sürüp  tapu  kaydının  iptali ile  miras payı oranında  adına  tescilini, olmazsa  tenkis  istemiştir.
Davalı, bakım  borcunu  yerine  getirdiğini, mirasbırakanın  akitten  bir süre  sonra   ölmüş  olmasının  muvazaanın  kanıtı  sayılamayacağını, ölünceye  kadar  bakım  aktinin ivazlı  tasarruflardan  olup tenkis   istenemeyeceğini bildirip  davanın reddini  savunmuştur.
Mahkemece, davalının  edimini  yerine  getirmediği,  işlemin  muvazaalı  olduğunun  anlaşıldığı  gerekçesiyle  davanın kabulüne  karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili  tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi S.A."ın raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.

 Dava, Borçlar Yasasının 18.  maddesinden kaynaklanan  muris  muvazaası hukuksal nedenine dayalı  tapu iptali-tescil  isteğine ilişkindir.
Mahkemece, temlikin muvazaalı  olduğu  gerekçesiyle  davanın kabulüne, karar verilmiştir.
Miras bırakan A.. G..in 25.7.2002  tarihinde vefat ettiği, mirasçıları  olarak davanın tarafları ile  dava dışı  Ş..nün  kaldıkları, murisin ....  parsel  sayılı  tarla  vasıflı  taşınmaz ile ..parsel  sayılı ev, ağıl ve arsası nitelikli  taşınmazdaki  malik olduğu 1/4  payını 1.5.2002  tarihli  ölünceye kadar  bakım  sözleşmesi ile  davalı oğluna  temlik  etmeyi  taahhüt  ettiği,  taşınmazlardaki bu payın  daha sonra  anılan sözleşmeye  dayanılarak 14.12.2004  tarihinde davalı  adına  tescil  edildiği sabittir.
 Hemen belirtilmelidir ki, bireylerin  yaşlanma  ve yaşlılıkta  yalnız kalma  korkuları  ölünceye  kadar  bakma  sözleşmesinin  doğumuna  yol açmıştır.Öte yandan ölünceye  kadar  bakma  sözleşmeleri  ivazlı  sözleşme  türlerinden  olup,  nitelik  itibariyle  güvence  sağlayan   akitlerdendir.Diğer taraftan, bu tür  akitlerin  hedefi maddi bir destek  elde  etmekten ziyade  bakım  alacaklısının  sosyal  ve içtimai  durumuna  uygun bir  bakım  elde  etmektir.
Bilindiği üzere; Borçlar Yasasının 511. Maddesi  bakım  alacaklıları  yönünden gerçek  kişi  olması dışında  özel bir  nitelik  öngörmemiştir. Bakım  alacaklılarının  akit  sırasında  özel bakıma muhtaç  olmasını  aramak  yasada  yer  almayan  bir  unsuru  ilave  etmek  olur. Bu  ihtiyacın  akitten  sonra  doğması  ya da  alacaklının  ölümüne  kadar  çok kısa  bir süre  sürmüş  olması da  aktin  geçerliliğine  etkili  olmaz.
Öte yandan, her ne kadar  evladın  gücünün  elverdiğince  ebeveynine  yardımcı olması  özel  bazı  koşulların  gerçekleşmesi durumunda  yasal bir  görev  olabileceği  düşünülebilirse de  bu yardım ve bakım  genelde  yasal  zorunluluk  olmaksızın  daha çok  insancıl yönü ağır  basan, belki de  evrensel  bir ahlak  kuralıdır.
Tüm bu   açıklamalara  karşın  kural  olarak bu tür  sözleşmeye  dayalı  temliklerin  de  muvazaa ile  illetli  olduğunun  ileri  sürülmesi  mümkündür.
Somut  olaya  yukarıdaki ilkeler uyarınca baktığımız da;  ölünceye  kadar  bakma  aktinin  yapıldığı 1.5.2002  tarihinde  murisin 89  yaşında  olduğu,  uzun  yıllar  davalı tarafından  bakıldığı, tedavi  giderlerinin  davalının  sigortasından  karşılandığı, ilerde hak sahibi  olacak ve  davanın kabulünde  yararı  bulunan  mirasçı  Ş.."nün  dahi  murisin  bakıldığını  söylediği, tanık beyanlarına  göre murisin   başka taşınmazları  bulunup  mirasçıları arasında  taksim ettiği, çekişmeli  taşınmazlardaki  payın  davalıya  temlikinin  makul  sınırlar  içinde  kaldığı  anlaşılmaktadır.
Tüm bu  nedenlerle  ölünceye kadar  bakma  sözleşmesinin diğer  mirasçılardan  mal  kaçırma  amaçlı, dolayısı ile muvazaalı  olmadığı  anlaşıldığından davanın reddine karar  verilmesi  gerekirken delillerin  takdirinde  yanılgıya  düşülerek yazılı  şekilde karar verilmesi doğru  değildir.
Davalının temyiz itirazları  yerindedir. Kabulü ile  hükmün  açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun  428. maddesi gereğince BOZULMASINA,alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 5.6.2009 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.