Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/3897 Esas 2019/1330 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3897
Karar No: 2019/1330
Karar Tarihi: 04.02.2019

Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2017/3897 Esas 2019/1330 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında tehdit ve mala zarar verme suçlarından açılan davanın temyiz incelemesi yapılmıştır. Mala zarar verme suçundan adli para cezası verildiği için temyiz talebi reddedilmiştir. Ancak, tehdit suçuyla ilgili olarak uzlaşma hükümleri yeniden düzenlendiği için uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, hükmün bozulması ve sanığın temyiz itirazının kabul edilmesi kararlaştırılmıştır. Kararda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 106/1-1 ve 151/1. maddeleri ve fıkralarına atıfta bulunulmuştur. Ayrıca, mala zarar verme suçuyla ilgili olarak 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle eklenen 5320 sayılı Yasa'nın geçici 2. maddesi ve tehdit suçuyla ilgili olarak 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkrası hatırlatılmıştır. Sanık hakkında uzlaştırma işlemi yapılacağına ve sonucuna göre hukuki durumunun değerlendirileceğine dair açıklama, kanunlarla desteklenmiştir.

8. Ceza Dairesi 2017/3897 E. , 2019/1330 K.

"İçtihat Metni"

Tehdit ve mala zarar verme suçlarından sanık ... hakkında 09.12.2011 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar kaldırılarak hükmün açıklanmasına ve 5237 sayılı TCK.nun 106/1-1, 151/1. maddeleri ve fıkraları uyarınca mahkumiyetine dair; ISPARTA 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.12.2013 gün ve 2013/526 esas, 2013/991 karar sayılı hükmünün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelendi:
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mala zarar verme suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında "mala zarar verme" suçundan doğrudan tayin olunan adli para cezasının miktarına göre karar tarihinde yürürlükte olan 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle eklenen 5320 sayılı Yasanın geçici 2. maddesine göre hüküm, kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, temyiz talebinin CMK.nun 317. maddesince redddine,
2) Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK.nun 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümlerinin yeniden düzenlendiği ve sanığa isnat edilen TCK.nun 106/1-1 maddesinin uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.02.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.