MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tedbir nafakası davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davacının davalıya karşı açmış olduğu boşanma davasının reddedildiğini, kararın kesinleştiğini, tarafların boşanma davasının açıldığı tarihten bu yana bir araya gelmediklerini, müşterek çocuğun davacı ile birlikte yaşadığını, davalının davacıya ve çocuğuna maddi-manevi destekte bulunmadığını, davalının davacıya fiziksel şiddet uyguladığını, davacının herhangi bir gelirinin bulunmadığını, ihtiyaç içerisinde olduğunu, davalının adına kayıtlı gayrimenkulü ve düzenli gelirinin bulunduğunu belirterek, müşterek çocuk için aylık 700,00-TL, davacı için aylık 500,00-TL tedbir nafakasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı; davacının aleyhine açmış olduğu boşanma davasının reddedildiğini, bu yargılama neticesine davacıdan daha az kusurlu olduğunun açıkça bir şekilde ilama bağlanarak kesinleştiğini, davacı eşinin ayrı yaşamasını haklı kılacak herhangi bir somut davranışının söz konusu olmadığını, davacının ortak konutu terk ederek ardından boşanma davası açtığını, davacı eşinin ayrı yaşamakta haklı olmadığını, bu durumda nafaka taleplerinin hukuka aykırı olduğunu, davacıya ve kızına herhangi bir kötü davranışının olmadığını, davacının geçimini temin edecek gelirinin bulunduğunu, ayrı bir ev tutmak suretiyle bu evde yaşadığı, üzerine kayıtlı taşınmazın bulunduğu, kızına her türlü maddi desteği sunmaya devam ettiğini ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne, davacı yararına dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere aylık 300,00 TL önlem nafakasının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, tarafların müşterek çocukları yararına dava tarihinden itibaren geçerli olmak üzere aylık 350,00 TL iştirak nafakasının davalıdan alınarak müşterek çocuğun bakım ve ihtiyaçlarına harcanmak üzere davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, karar verilmiş, hüküm süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava, ayrı yaşamakta haklılık iddiasına dayalı tedbir nafakası istemine ilişkindir.
4721 sayılı MK.nun 195.maddesi uyarınca, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerin yerine getirilmemesi veya evlilik birliğine ilişkin önemli bir konuda uyuşmazlığa düşülmesi halinde eşler ayrı ayrı veya birlikte hakimin müdahalesini isteyebilir. Hakim, gerektiği takdirde eşlerden birinin istemi üzerine Kanunda öngörülen önlemleri alır.
Aynı yasanın 197.maddesine göre de; eşlerden biri, ortak hayat sebebiyle kişiliği, ekonomik güvenliği veya ailenin huzuru ciddi biçimde tehlikeye düştüğü sürece ayrı yaşama hakkına sahiptir.
Birlikte yaşamaya ara verilmesi haklı bir sebebe dayanıyorsa hakim, eşlerden birinin istemi üzerine birinin diğerine yapacağı parasal katkıya, konut ve ev eşyasından yararlanmaya ve eşlerin mallarının yönetime ilişkin önlemleri alır.
Buna göre davacının ayrı yaşamada, haklı olup olmadığının araştırılması ve "ayrı yaşamada haklılık" olgusunun kanıtlanması gerekir.
Somut olayda; davacı ayrı yaşamada haklı olduğunun ispatı hususunda tanık deliline başvurmuş, dinlenen davacı tanıklarının, tarafların ayrı yaşamasına neden olan olaylara ilişkin bilgi ve beyanları bulunmamaktadır. Davacı bunun dışında, kendisi tarafından açılıp redle sonuçlanan boşanma davasına da delil olarak dayanmış olup, .... Aile Mahkemesinin 2013/148 Esas, 2014/242 Karar sayılı kararı ile davacı kadının haklı sebeple müşterek haneden ayrıldığının ispatlanamadığı, evlilik birliğinin temelinden sarsıldığına dair vicdani kanaat tesis edilemediği gerekçesiyle boşanma davasının reddine karar verilmiş, söz konusu karar Yargıtay temyiz incelemesinden geçerek kesinleşmiştir.
TMK.nun 6.maddesine göre “Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatla yükümlüdür.”
Buna göre mahkemece, davacı kadın yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken, ayrı yaşamada haklı olduğu iddiasını ispat edemeyen davacı kadın lehine davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş olup, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bendde açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bendde açıklanan nedenle hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 21/06/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.