Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/11272 Esas 2020/5775 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/11272
Karar No: 2020/5775
Karar Tarihi: 17.06.2020

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/11272 Esas 2020/5775 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet hükmü temyiz edildi. Temyiz başvurusu sonucunda, sanığın suçları işlediği kabul edildi ve hükümler yerinde görüldü. Ancak, müdafiiye ödenen ücretin yargılama gideri olarak sanığa yükletilmesi ve Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nun 53. maddesine ilişkin iptal kararının göz ardı edilmesi nedeniyle hükümler bozuldu. Düzeltme sonucunda, müdafii ücreti hükümden çıkarılarak ve TCK'nun 53. maddesi yeniden değerlendirilerek, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümler onandı.
Kanun maddeleri:
- TCK'nun 53. maddesi (hak yoksunlukları)
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi (bozma durumunda yeniden yargılama)
- 1412 Sayılı CMUK'nun 322. maddesi (hükümlerin düzeltilmesi)

17. Ceza Dairesi 2020/11272 E. , 2020/5775 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Soruşturma aşamasında sorgu nedeniyle atanan müdafii ücreti zorunlu kamu masrafı niteliğinde olduğu halde müdafiiye ödenen ücretin sanığa yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi,
2-Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından müdafii ücretine ilişkin bölümün çıkartılması ve TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların hükümden bütünüyle çıkarılarak yerine "Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı doğrultusunda yürürlükte bulunan TCK"nun 53. maddesinin sanık hakkında uygulanmasına" ibaresi eklenmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.