MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Mağdur sanık ...’nin temyiz dilekçesinin içeriğine göre sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmünü de temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Mağdurun, 25.06.2015 tarihli celsede sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiğini beyan etmesine göre, mağdurun katılan sıfatı ve hükmü temyize yetkisi bulunmadığından, mağdurun temyiz isteminin 5271 sayılı CMK"nin 242/1 ve 260/1. maddeleri gereğince, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
a) Mahalli mahkemece, sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 29 ve 62/1. maddeleri gereği hükmolunan hapis cezasının TCK’nin 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi, TCK’nin 52/2-4. maddesi uyarınca gün karşılığı adlî para cezası miktarının takdir edilerek adlî para cezasının ödenme yönteminin belirlenmesi ile TCK’nin 63. maddesinin infaz aşamasında gözetilmesine karar verilmesi yerine TCK’nin 63. maddesine yanlış anlam verilerek yazılı şekilde uygulama ile sanık hakkında eksik ceza tayini, temyiz edenin sıfatına göre aleyhe temyiz bulunmadığından,
b) Sanık hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının seçenek yaptırımlardan adli para cezasına çevrilmesi sırasında uygulama maddesi olan 5237 sayılı TCK"nin 50/1-a. bendi hükümde gösterilmemiş ise de bu husus mahallinde ilavesi mümkün eksiklik olarak kabul edildiğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 23/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.