Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/10362 Esas 2015/1841 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddi

Davacı vekilinin 07.01.2013 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle gözaltına alındığını, yapılan soruşturma sonunda üzerine atılı suçla ilgili olarak hakkında ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğini belirterek CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre; davacı vekilinin sair itirazlarının reddine, ancak;
1- Ceza Muhakemesi Kanun’un 141/1-e maddesi ile “Kanuna uygun olarak yakalandıktan sonra hakkında kovuşturmaya yer olmadığına veya beraatlerine karar verilenler için tazminat” ödenmesi kabul edilmiş olup, incelenen dosya kapsamına göre, davacının hakkında yürütülen soruşturma kapsamında 31.05.2012 tarihinde yakalanıp gözaltına alınması, ardından ertesi gün sorgusunun yapılarak savunmasının alınmasından sonra serbest bırakılması, yapılan soruşturma sonunda davacı hakkında, gözaltına alındığı suçtan 25.06.2012 tarihinde ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmesi nedeniyle bu gözaltının hukuka aykırı olduğu ve bunun sonucu olarak hak ve nasafet kurallarına göre belirlenecek bir miktar manevi tazminatın ödenmesine karar verilmesi gerekirken “davacının gözaltına alınmasında idarenin kusuru olmadığı” gerekçesiyle tazminat talebinin reddine karar verilmesi,
2- 09.10.2013 tarihli karar duruşmasına iştirak eden Cumhuriyet savcısının adı, soyadı ile sicilinin gerekçeli karar başlığına yazılmaması sureti ile CMK’nın 232/2-b. maddesine aykırı davranılması,
3- 07.01.2013 olan dava tarihinin gerekçeli karar başlığına 31.05.2012 olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak, BOZULMASINA, 03.02.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.