MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama ve eziyet
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
I- Sanık hakkında ""kasten yaralama"" suçundan tayin olunan adli para cezasının tutarına ve karar tarihinde yürürlükte olan 6217 sayılı Yasanın 26. maddesiyle eklenen 5320 sayılı Yasanın geçici 2. maddesine göre hüküm kesin nitelikte olup temyizi olanaklı olmadığından, sanığın bu suçtan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 317. maddesi uyarınca oybirliğiyle (REDDİNE),
II- Sanık hakkında ""eziyet"" suçundan kurulan hükmün temyizine gelince;
TCK.nun 96/1. maddesinde "Bir kimsenin eziyet çekmesine yol açacak davranışları gerçekleştiren kişi..." ibaresi yer almakta; yasada eziyet kabul edilen eylemler tanımlanmamaktadır. Madde gerekçesinde ise "Eziyet olarak, bir kişiye karşı insan onuruyla bağdaşmayan ve bedensel veya ruhsal yönden acı çekmesine, aşağılanmasına yol açacak davranışlarda bulunulması gerekir. Aslında bu fiiller de kasten yaralama, hakaret, tehdit, cinsel taciz niteliği taşıyabilirler. Ancak, bu fiiller, ani olarak değil, sistematik bir şekilde ve belli bir süreç içinde işlenmektedirler. Bir süreç içinde süreklilik arzeder bir tarzda işlenen eziyetin özelliği, işkence gibi, kişinin psikolojisi ve ruh sağlığı üzerindeki tahrip edici etkilerinin olmasıdır. Bu etkilerin uzun bir süre ve hatta hayat boyu devam etmesi, eziyetin bu kapsamda işlenen fiillere nazaran daha ağır ceza yaptırımı altına alınmasını gerektirmiştir." denilmektedir.
TCK.nun 232/1. maddesinde ise, "aynı konutta birlikte yaşadığı kişilerden birine karşı, kötü muamelede bulunan kimse cezalandırılır. Kötü muamele, merhamet, acıma ve şefkatle bağdaşmayacak davranışlardır. Ancak, bu muamele biçimi kişide basit bir tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçünün ötesinde bir etki meydana getirmiş ise, artık kasten yaralama suçundan dolayı cezaya hükmedilmelidir” denilmektedir.
Yarı aç veya susuz bırakma, uyutmamak, zor koşullarda çalışmaya mecbur etmek gibi hareketleri kötü muameleye örnek olarak vermek olanaklıdır.
Disiplin yetkisinin kötüye kullanılması suretiyle gerçekleştirilen davranışın kişide, basit bir tıbbi müdahaleyle giderilebilecek ölçünün ötesinde bir etki meydana getirmemiş olması gerekir. Aksi takdirde, kasten yaralama suçundan dolayı cezaya hükmedilmelidir. Keza hakaret oluşturan fiiller, bu disiplin yetkisi kapsamına girmedikleri gibi, kötü muamele suçu olarak değil, hakaret suçundan dolayı cezalandırılmayı gerektirir.
Bu suçlarda temel özellik, kötü davranmadır. Bu kötü davranma, mağdurun dövülmesi, onur ve şerefiyle bağdaşmayan muameleye tabi tutulması, ona acı veren ve insan olarak hak etmediği bir işlem uygulanması olabilir. Bu eylemler çoğunlukla, yaralama, tehdit, sövme gibi yasanın başka maddelerinde açıkça düzenlenmiş suçlar dışında kalan eylemleri kapsar. Bu eylemler, çıplak gezdirme, aç bırakma, sürekli alay etme, korkutma gibi olabilirler. Bu eylemler aynı zamanda bu bölümde incelenen eziyet suçunu da oluşturan eylemlerdir. Eziyet suçu ile bu suçları ayırt etmek açısından, eziyet suçu bakımından sistematik olma ve süreklilik unsurunun aranacağı ve kastın bu unsurları da kapsaması gerektiğidir. Öte yandan eziyet genel bir suç tipi iken, diğer suçlar için faille mağdur arasında özel bir ilişki olması gerekir.
Somut olayda; sanığın 10 yaşında bulunan üvey kızı olan mağdureye yönelik sürekli olarak ev işlerinde aşırı derece de çalıştırma, tekme tokat atıp, kollarını ve vücudunu çimdikleyerek darp etme şeklindeki eylemlerinin bir bütün halinde eziyet suçunu oluşturduğunun anlaşılması ve mağdurun soruşturma aşamasındaki samimi beyanının kovuşturma aşamasına kadar etkilenmeye çalışıldığına, ancak soruşturma aşamasındaki beyanına itibar edilmesi gerektiğine ilişkin sosyolog raporu karşısında, tebliğnamedeki bozma düşüncesine katılınmamıştır.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, suçun sabit olmadığına ve unsurlarının oluşmadığına; Cumhuriyet Savcısının, suç vasfına yönelik temyiz itirazları yerinde görülmediğinden reddiyle hükmün (ONANMASINA), 22.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.