Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/25051 Esas 2014/23210 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/25051
Karar No: 2014/23210
Karar Tarihi: 22.10.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/25051 Esas 2014/23210 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği 2014/25051 E. ve 2014/23210 K. sayılı kararda, sanığın başkasına ait kimlik bilgilerini kullanarak bankaya hazırlattığı sahte kredi kartlarını değişik zamanlarda birden çok kez kullanma eylemi nedeniyle TCK'nun 245/1, 43/1. maddeleri ile cezalandırıldığı belirtiliyor. Kararda, sanığın tekerrüre esas sabıkasına rağmen TCK'nun 58. maddesinin uygulanmadığı vurgulanıyor. Ayrıca, sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecekken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılmasının yasaya aykırı olduğu ancak bu hususun düzeltilebileceği belirtiliyor. Kararda, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun olarak TCK'nun 245/2 ve 245/3, 43/1. madde ve fıkralarında düzenlenen suçları oluşturup oluşturmadığı tartışılmadığından detaylı bir açıklama yapılmamıştır.
Kanun Maddeleri: TCK'nun 245/1, 43/1, 245/2, 245/3 ve 58. maddeleri.

8. Ceza Dairesi 2014/25051 E. , 2014/23210 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Tekerrüre esas sabıkası bulunan sanık hakkında TCK.nun 58. maddesinin uygulanmaması; sanığın başkasına ait kimlik bilgilerini kullanarak bankaya hazırlattığı sahte kredi kartını değişik zamanlarda birden çok kez kullanma eyleminin, TCK.nun 245/2 ve 245/3, 43/1. madde ve fıkralarında düzenlenen suçları oluşturup oluşturmadığı tartışılmaksızın yalnızca TCK.nun 245/1, 43/1. maddeleri ile cezalandırılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış ve mahkemece dosya kapsamına uygun gerekçeler gösterilerek cezanın tayininde alt sınırdan uzaklaşıldığı anlaşıldığından, tebliğnamede yer alan bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafiinin, eksik inceleme ile karar verildiğine ve suçun sübuta ermediğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

5237 sayılı TCK.nun 53/3. madde ve fıkrası uyarınca sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine “TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 22.10.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.