Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/35930 Esas 2015/20015 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/35930
Karar No: 2015/20015
Karar Tarihi: 15.12.2015

Hırsızlık - konut dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/35930 Esas 2015/20015 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Denizli 5. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçunda mahkumiyet kararı temyiz edilmiştir. Temyiz incelemesi sonrasında, TCK'nın 53. maddesinin infaz aşamasında uygulanabileceği kararı verilmiştir. Mahkeme, suçların sanık tarafından işlendiğini kabul ederek temyiz itirazlarını reddetmiştir. Ancak, ilamın kesinleşme tarihini dikkate almayarak TCK'nın 58. maddesinin uygulanması gerektiği ve zorunlu müdafii görevlendirilmesi nedeniyle mali geliri olmayan sanığın müdafiiye ödenen ücretin yargılama gideri olarak yükletilmesi Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6/3-c maddesine aykırılık teşkil ettiği gerekçesiyle karar bozulmuştur. Bozma sonucu, yeniden yargılama yapılmasına gerek görülmeden hükmün bazı maddeleri çıkartılmış ve düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri olarak, TCK'nın 53. ve 58. maddeleri ile 5271 sayılı CMK'nın 150/2. maddesi ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6/3-c maddesi belirtilmiştir.

13. Ceza Dairesi 2014/35930 E. , 2015/20015 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 13 - 2014/12318
MAHKEMESİ : Denizli 5. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 05/12/2013
NUMARASI : 2013/259 (E) ve 2013/617 (K)
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 günlü, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanan kısmi iptal kararı gözetilmek suretiyle TCK"nın 53. maddesinin, infaz aşamasında uygulanması mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında tekerrüre esas alınan ilamın kesinleşme tarihinin suç tarihinden sonra olduğu gözetildiğinde TCK’nun 58. maddesinin uygulanamayacağının göz ardı edilmesi,
2-5271 sayılı CMK"nın 150/2. maddesi uyarınca, sanığın savunmasını yapmak üzere zorunlu müdafii görevlendirilmesi nedeniyle, müdafiiye ödenen ücretin, dosyadaki bilgilerden mali geliri bulunmadığı anlaşılan sanığa, yargılama gideri olarak yükletilmesine karar verilmesi suretiyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi"nin 6/3-c maddesindeki düzenlemeye aykırılık meydana getirilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık A.. T..’in temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından “sanık hakkındaki cezanın 5237 sayılı Yasanın 58/6. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine” ve "282 TL müdafii ücretinin sanıktan tahsiline’’ ilişkin bölümlerin çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.