Çocuk teslimi emrine muhalefet etme suçundan sanık ...’ın 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 341. maddesi gereğince 20 gün hapis ile cezalandırılmasına ilişkin, İstanbul Anadolu 1. İcra Ceza Mahkemesinin 15/02/2017 tarihli ve 2016/57 esas, 2017/48 sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 21/08/2017 gün ve 7456 sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28/08/2017 gün ve KYB.2017-50149 sayılı ihbarnamesi ile dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/11/2006 tarihli ve 2006/16.HD-220-231 sayılı ilâmında da belirtildiği üzere disiplin ve tazyik hapsinin bir "hapis" cezası olmadığı, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 2. maddesinde tanımlanan "disiplin hapsi" kavramı içinde kaldığı ve kısmî bir düzeni korumak amacıyla getirildiği, kişinin kendisinden beklenen yükümlülüğü yerine getirdiği takdirde de serbest kalacağının düzenlendiğine göre sanık hakkında 2004 sayılı Kanun"un 341. maddesi gereğince tazyik hapsine hükmedilmesinin gerekmesi karşısında yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden İstanbul Anadolu 1. İcra Ceza Mahkemesinin 15/02/2017 tarihli ve 2016/57 esas, 2017/48 sayılı kararının CMK’nın 309/4-d. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma gereği yeniden uygulama yapılarak, hükümdeki uygulamanın çıkarılmasına, sanığın, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 341. maddesi gereğince 3 aya kadar tazyik hapsine ancak aleyhe bozma yasağı gözetilerek tazyik hapsinin üst sınırının 20 günü geçmeyeceğinin dikkate alınması suretiyle infazın bu miktar üzerinden yapılmasına hükmün diğer kısımlarının aynen bırakılmasına, 05/12/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.