Karşılıksız yararlanma - mühür bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/3094 Esas 2020/5438 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3094
Karar No: 2020/5438
Karar Tarihi: 09.06.2020

Karşılıksız yararlanma - mühür bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/3094 Esas 2020/5438 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın mühür bozma suçundan mahkumiyet hükmünün temyiz edilemeyeceğine karar vererek, sanığın temyiz istemini reddetti. Ancak, sanığın karşılıksız yararlanma suçundan mahkumiyetine karar verilirken, 6352 sayılı Kanun'un geçici 2. maddesi gereği ceza verilemeyeceği halde, mahkumiyet kararı verildiği tespit edildi. Bu nedenle hüküm bozuldu ve sanık hakkında ceza verilmemesine karar verildi. Kanun maddeleri olarak ise kararda 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'un Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde, 6352 sayılı Kanun'un geçici 2. maddesi ve CMK'nın 223/4-a maddeleri yer almaktadır.

2. Ceza Dairesi 2020/3094 E. , 2020/5438 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
6352 sayılı Kanun"un yürürlüğe girmesinden önce işlenen suçlardan dolayı anılan Kanun"un geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca, katılan kurumun zararını tazmin etmesi halinde sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği, dosya kapsamına göre katılan kurumun zararının soruşturma aşamasında giderildiğinin anlaşılması karşısında, 6352 sayılı Kanun"un geçici 2. maddesi gereğince sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görüldüğünden hükmün CMUK"nın 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca, sanık hakkında 6352 sayılı Kanun"un geçici 2/2. ve CMK"nın 223/4-a maddeleri uyarınca CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 09/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.