MAHKEMESİ : ... BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA



Taraflar arasında görülen davada ... 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 23/03/2017 tarih ve 2016/189 E-2017/116 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair ... Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 05/09/2017 tarih ve 2017/628-2017/560 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2010/66314 sayılı "BIOVIN", 2011/20945 sayılı "BİOVİN PLUS", 2012/14202 sayılı "BİOVİNZA", 2010/66315 sayılı "BIOXVIN", 2011/10461 sayılı"ORBİOVİN" ve 2011/10457 sayılı "ORBİOVİN PLUS" ibareli tanınmış markaların sahibi olduğunu, “Biovin” ibareli markalarının kullanılmakla haklı bir ün ve tanınmışlık kazandığını, davalının 19.06.2015 tarihinde görsel, fonetik, işitsel ve umumî intiba olarak müvekkilinin tanınmış markalarına iltibas ve tecavüz oluşturacak, seri markalarının arasına sızacak ve ayrıca onların tanınmışlığından haksız yarar sağlayıp itibar ve ayırt edici karakterini zedeleyecek nitelikte 1.sınıf ürünleri içeren "ALTINTAR BİOVİR" ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğunu, 2015/52626 kod numarası verilen başvurunun Resmî Marka Bülteni"nde ilânı üzerine kötüniyet, iltibas ve tanınmışlık vakıalarına dayalı olarak başvurunun reddi istemiyle itirazda bulunduklarını, itirazın önce Markalar Dairesi ve nihai olarak ... tarafından 2016/M-3034 sayılı kararla reddedildiğini ileri sürerek davalı kurum ... kararının iptaline ve davalı adına tescil edilen markanın hükümsüzlüğüyle sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.Davalı şirket vekili, görsel, işitsel ve anlamsal olarak "ALTINTAR BİOVİR" ibaresini içeren başvuru konusu işaretin davacı markaları ile ortalama alıcıları iltibasa düşürebilecek derecede benzer bulunmadığını, davacının markalarının tanınmış olmadığını, başvurunun kötü niyetli bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davacının markalarının asıl ve ayırt edici unsurunun "BIOVIN"; "BİOVİN PLUS"; "BİOVİNZA" ; "BIOXVIN"; "ORBİOVİN"; "ORBİOVİN PLUS" ibarelerinden oluştuğu, bu markaların asıl ve ayırt edici unsurunun BIOVIN ve BİOVİN ibareleri tarafından temsil olunduğu, diğer kelimelerin bu sözcüğe göre geri planda kaldıkları,davalı başvurusunun konusu olan işaretin "ALTINTAR BİOVİR" ibaresinden oluştuğu, bu markada “BİOVİR” ibaresinin de asıl ve ayırt edici unsur konumunda bulunduğu, zira ayırt edicilikte önemli bulunduğu, BİOVİR ibareli bu sözcüğün başvuru konusu işareti, "BIOVIN"; "BİOVİN PLUS"; "BİOVİNZA" ; "BIOXVIN"; "ORBİOVİN"; "ORBİOVİN PLUS" ibareli davacı markaları anlamsal, görsel ve sescil olarak bıraktığı umumi intiba itibariyle bağlantı kurulabilecek derecede benzer kıldığı, ortalama düzeydeki alıcı ve yararlanıcıların bu marka ve işaretin farklı işletmelere ait iki ayrı marka olduğunu algılamalarının mümkün olmadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne,davalı kurum ..."in 2016/M-3034 sayılı kararının iptaline, davalı adına tescilli 2015/52626 sayılı markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı davalılar vekillerince ayrı ayrı istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, ilk derece mahkemesinin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davalılar vekillerinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı kurum vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 04/03/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.