MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : İstihkak


Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş olup hükmün davacı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacı alacaklı vekili, 09.06.2015 tarihli haciz esnasında mülkiyeti borçluya ait malların haczedildiğini, haciz yapılan büfenin faaliyete başladığı tarihten bu yana borçlu tarafından işletildiğini, ancak kaydının üçüncü kişi adına yapıldığını, istihkak iddiasının muvazaalı olarak öne sürüldüğünü belirterek, davanın kabulü ile istihkak iddiasının reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı üçüncü kişi usulüne uygun tebligata rağmen yasal süresi içerisinde cevaplarını bildirmediği gibi duruşmalara da katılmamıştır.
Mahkemece, haciz yapılan adreste borçlunun faaliyette bulunmadığı, borçlunun haciz yapılan büfenin deniz tarafında kafe işlettiği, sahil yolu çalışmaları sırasında bu kafenin yıkıldığı, üçüncü kişi tarafından işletilen işyeri ile borçlu arasında fiili ve organik bağlantının mevcut olmadığı, ispat yükünün davacı alacaklıya düştüğü, sunulan deliller ile muvazaa olgusunun ispatlanamadığı gerekçesi ile, davanın reddine karar verilmiş, karar davacı alacaklı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, alacaklının İİK’nin 99. maddesine dayalı istihkak iddiasının reddi talebine ilişkindir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere göre; ödeme emrinin borçlunun haciz yapılan büfenin karşısında yer alan ev adresine tebliğ edildiği, bu adrese haciz için gidildiğinde komşusunun borçlunun karşı tarafta yer alan büfeyi işlettiğini beyan ettiği, 27.02.2015 tarihli ilk haciz esnasında yapılan evrak araştırmasında haciz adresine ilişkin olarak borçlu ile YEPAŞ arasında imzalanan taksitlendirme protokolünün bulunduğu, haciz yapılan işyerinin elektrik aboneliğinin borçlu adına olduğu, büfenin deniz tarafında bulunan ve sonrasında yıkılan kafenin borçlu tarafından işletildiği, tüm bunların yanısıra borçlu ile üçüncü kişi arasında baba-oğul gibi yakın akrabalık bağının bulunduğu anlaşılmıştır. Hal böyle olunca, İİK"nin 97/a maddesinde öngörülen mülkiyet karinesi borçlu dolayısıyla alacaklı yararına olup, davanın İİK mad. 99 gereğince alacaklı tarafından açılması ispat yükünün yer değiştirmesine neden olmaz. Bu yasal karinenin aksinin davalı üçüncü kişi tarafından inandırıcı ve güçlü delillerle ispat edilmesi gerekir.
Davalı üçüncü kişi ise yasal süresi içerisinde cevap dilekçesi ile birlikte delillerini bildirmemiştir.
O halde, Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önüne alınarak, davanın kabulü yerine oluşa ve dosya içeriğine uygun düşmeyen gerekçe ile reddine yönelik hüküm kurulması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün İİK"nin 366 ve 6100 sayılı HMK"nin Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"un 428. maddesi uyarınca
BOZULMASINA, taraflarca İİK"nin 366/3. maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine,
peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 06.03.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.